 |
|
|  Τετάρτη 4/10
ΛΙΒΥΗ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 15 τραυματίστηκαν σε επίθεση αυτοκτονίας στη Μισράτα
AFP
Τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν σήμερα και 15 τραυματίστηκαν σε επίθεση αυτοκτονίας στη λιβυκή πόλη Μισράτα, ανέφερε στρατιωτικός εκπρόσωπος ο οποίος απέδωσε την ευθύνη για την επίθεση στην τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ).
Η επίθεση πραγματοποιήθηκε στο Συγκρότημα των Δικαστηρίων, ένα κτίριο στο κέντρο της Μισράτα που τελεί υπό τον έλεγχο ισχυρών πολιτοφυλακών που βοήθησαν την αναγνωρισμένη απο τη διεθνή κοινότητα κυβέρνηση να εκδιώξει το 2016 το ΙΚ από τη Σύρτη, το κυριότερο προπύργιό του στη Λιβύη.
«Ομάδα τριών μελών του ΙΚ διέπραξαν επίθεση αυτοκτονίας στο Συγκρότημα των Δικαστηρίων στη Μισράτα σκοτώνοντας τέσσερις ανθρώπους και τραυματίζοντας 15», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο στρατηγός Μοχάμαντ Αλ-Γκάσρι, εκπρόσωπος των δυνάμεων της κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Οι τρεις άνδρες βγήκαν από ένα όχημα, ο πρώτος κατάφερε να εισέλθει στο κτίριο όπου ανατινάχθηκε, διευκρίνισε. «Σκοτώσαμε τον δεύτερο και συλλάβαμε τον τρίτο».
Σύμφωνα με το λιβυκό πρακτορείο ειδήσεων LANA, η επίθεση αυτοκτονίας συνέπεσε με την άφιξη κρατουμένων μελών του ΙΚ στο Συγκρότημα των Δικαστηρίων όπου επρόκειτο να παρουσιαστούν στον εισαγγελέα.
Οι πολιτοφυλακές της Μισράτα (200 χλμ. ανατολικά της Τρίπολης) είναι οι καλύτερα εξοπλισμένες της χώρας καθώς διαθέτουν αεροσκάφη MiG και επιθετικά ελικόπτερα.
Η Λιβύη έχει βυθιστεί στο χάος μετά την πτώση του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι το 2011. Σήμερα, δύο αρχές διαγκωνίζονται για την εξουσία: από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας που αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα και έχει την έδρα της στην Τρίπολη και από την άλλη, μια αρχή που ασκεί την εξουσία της στο ανατολικό τμήμα της χώρας με την υποστήριξη του ισχυρού στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
