 |
|
|  Tρίτη 10/10
TOY ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ
Οι γιατροί αφαίρεσαν πάνω από 100 μεταλλικά αντικείμενα από το στομάχι άνδρα!
BMJ Case Reports
Γάλλοι χειρουργοί αφαίρεσαν από το στομάχι ενός άνδρα περισσότερα από 100 κομμάτια μετάλλων διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, τα οποία είχε καταπιεί λόγω ψύχωσης.
Ο 52χρονος, παρόλο που έκανε αντιψυχωσική θεραπεία με φάρμακα, είχε συνεχώς την τάση να καταπίνει μεταλλικά αντικείμενα, όπως κουταλάκια, νομίσματα, καρφιά, βίδες, μικρά μαχαίρια, μεταλλικά ξυραφάκια κ.α.
Σταδιακά ορισμένα μεταλλικά αντικείμενα, που είχαν χωνευθεί μόνο εν μέρει ή καθόλου, είχαν σχηματίσει ενιαίες μεταλλικές μάζες μέσα στο στομάχι του, τόσο μεγάλες που είχαν φράξει τον πυλωρό, το στόμιο που συνδέει το στομάχι με το λεπτό έντερο, πράγμα που εμπόδιζε το άδεισμα του στομαχιού του από το περιεχόμενό του.
Ο άνδρας είχε πάει πέντε φορές στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων σε διάστημα πέντε ετών, παραπονούμενος για στομαχόπονους, ναυτίες και εμετούς με αίμα. Σε τέσσερις περιπτώσεις οι γιατροί χρειάσθηκε να τον εγχειρίσουν για να αφαιρέσουν μεταλλικές μάζες από το στομάχι του, κάτι που δεν ήταν δυνατό να γίνει μόνο με το ενδοσκόπιο.
Την πέμπτη και χειρότερη φορά αποκαλύφθηκε ότι τα μεταλλικά αντικείμενα είχαν ανοίξει τρύπα στο στομάχι του. Οι γιατροί δήλωσαν έκπληκτοι που κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί πολύ πιο συχνά, αν λάβει κανείς υπόψη του τα κοφτερά αντικείμενα (π.χ. ξυραφάκια) που ο άνδρας κατάπινε. Αλλά, όπως είπαν, τα τοιχώματα του στομαχιού μπορεί τελικά να αποδειχθούν πολύ ανθεκτικά και να επουλώσουν τις πληγές τους.
Στο ερώτημα γιατί κάποιος να καταπιεί σκοπίμως τόσα πολλά μεταλλικά ή άλλα αντικείμενα, δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Συνήθως είναι μια συμπεριφορά που έχουν άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές ή φυλακισμένοι. Οι ψυχωσικοί μπορεί να ακούνε εσωτερικές φωνές που τους λένε να καταπιούν τα αντικείμενα, ενώ άλλοι άνθρωποι το κάνουν από μία τάση να κάνουν κακό στον εαυτό τους.
Η θεραπεία είναι δύσκολη, καθώς αν κάποιος έχει την τάση να καταπίνει ασυνήθιστα και επικίνδυνα αντικείμενα, συνήθως θα το κάνει ξανά και ξανά, ακόμη κι αν αυτό του προκαλεί πόνους ή ιατρικά προβλήματα.
Οι Γάλλοι γιατροί από νοσοκομείο του Πουασί, με επικεφαλής τον δρα Elias Chahine, έκαναν τη δημοσίευση της περίπτωσης του άνδρα στο βρετανικό περιοδικό για ασυνήθιστα ιατρικά περιστατικά "BMJ Case Reports".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
