 |
|
|  Πέμπτη 12/10
ΗΠΑ
Δύο πληρώματα ελικοπτέρων έσωσαν 42 ανθρώπους, 5 σκύλους και μια γάτα από τις φλόγες στην κομητεία Νάπα
Reuters
Απλά και μόνο κοιτώντας το τοπίο από κάτω του μέσα από τα γυαλιά νυχτερινής όρασης που φόραγε, καθώς προσέγγιζε μια μικρή, αγροτική κοινότητα στην κομητεία Νάπα, στην Καλιφόρνια, την Κυριακή, ο πιλότος ελικοπτέρου Πιτ Γκάβιτ ήξερε πως υπήρχε πρόβλημα.
Μεγάλο πρόβλημα.
Η πυρκαγιά μπροστά του «ήταν στ' αλήθεια τεράστια, έμοιαζε σαν να είχε πέσει πυρηνική βόμβα ή κάτι τέτοιο», αφηγήθηκε ο Γκάβιτ, βετεράνος πιλότος της τροχαίας της Καλιφόρνιας.
Στο έδαφος, κάτοικοι φόρτωναν κάποια από τα υπάρχοντά τους στα αυτοκίνητα κι έφευγαν προς την Άτλας Πικ, τη μοναδική οδό που μπορεί να πάρει κανείς για να φύγει απ' την κοινότητα.
Αυτό που δεν ήξεραν οι άνθρωποι που έσπευδαν να φύγουν ήταν πως πολύ σύντομα, η πυρκαγιά θα έκλεινε τον δρόμο: φλεγόμενα δέντρα και στύλοι του δικτύου ηλεκτροδότησης έπεσαν στο οδόστρωμα.
Τις επόμενες ημέρες, οι πυρκαγιές που ξέσπασαν την Κυριακή στην Καλιφόρνια θα στοίχιζαν τη ζωή σε 21 ανθρώπους και θα απανθράκωναν 3.500 σπίτια και καταστήματα. Οι φωτιές συνεχίζουν να καίνε και θα χρειαστούν μέρες για να αντιμετωπιστούν, σύμφωνα με τις αρχές, εξαιτίας των ισχυρών ανέμων και των ξηρών ατμοσφαιρικών συνθηκών.
«Βλέπαμε πολύ καθαρά το τεράστιο μέτωπο φωτιάς, που είχε σχεδόν πέντε χιλιόμετρα μήκος και μεγάλωνε, να κατεβαίνει προς τον κόσμο, που μάλλον δεν το έβλεπε», εξήγησε ο Γκάβιτ. Ο χειριστής έριξε τον προβολέα του ελικοπτέρου στους οδηγούς κι ήχησε τη σειρήνα του για να τους κάνει να σταματήσουν.
Ο 49χρονος Γκάβιτ και ο συγκυβερνήτης του και τραυματιοφορέας Γουίτνι Λόου πολύ γρήγορα προσγειώθηκαν σε έναν αμπελώνα για να αρχίσουν μια επιχείρηση διάσωσης που θα διαρκούσε εφτά ώρες, μέσα στη νύχτα, με τη συμμετοχή δύο ελικοπτέρων που πέταγαν ασταμάτητα παρά τους δυνατούς ανέμους, ταχύτητας ως και 113 χιλιομέτρων την ώρα.
Ο Λόου έτρεξε από τον λόφο στον οποίο προσεδαφίστηκε το ελικόπτερο κάτω κι άρχισε να μαζεύει κόσμο, με τον Γκάβιτ να περιμένει στα χειριστήρια. Έσωσαν από ένα παιδί μέχρι μια 94χρονη γυναίκα, την οποία ο Λόου χρειάστηκε να μεταφέρει στα χέρια από το αυτοκίνητο στο ελικόπτερο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
