 |
|
|  Παρασκευή 13/10
ΡΩΣΙΑ
Εκατό χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι Ρώσοι δεν θέλουν πια επαναστάσεις
TASS
Τι πιστεύουν σήμερα οι Ρώσοι για την Οκτωβριανή Επανάσταση;
Στο ερώτημα αυτό απαντάει η δημοσκόπηση που πραγματοποίησε πρόσφατα το Ινστιτούτο VCIOM ( Ρωσικό Κέντρο Έρευνας της Κοινής Γνώμης), η οποία δείχνει ότι οι απόψεις των Ρώσων ποικίλουν όσον αφορά το πώς βλέπουν σήμερα την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ωστόσο στην συντριπτική τους πλειοψηφία, σε ποσοστό 92% δείχνουν ότι δεν συγκινούνται με την προοπτική μια νέας επανάστασης, θεωρώντας ότι δεν πρέπει να γίνει καμία επανάσταση στην Ρωσία. (Το 5% θεωρεί ότι η Ρωσία χρειάζεται σήμερα μια επανάσταση και το 3% δεν απάντησε στο ερώτημα, αν χρειάζεται η Ρωσία μια νέα επανάσταση").
Οι απόψεις ωστόσο των Ρώσων διχάζονται ως προς τους σκοπούς της επανάστασης. Το 46% πιστεύει ότι η Οκτωβριανή επανάσταση έγινε προς το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας είτε του μεγαλύτερου τμήματος της, αλλά το ίδιο ακριβώς ποσοστό (46%) πιστεύει το εντελώς αντίθετο, θεωρώντας είτε ότι η επανάσταση έγινε για τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας (13%) είτε ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα μιας μικρής ομάδας (33%) .
Όσον αφορά στις συνέπειες της Οκτωβριανής Επανάστασης για την Ρωσία, αυτές γενικά αξιολογούνται θετικά. Το 38% δηλώνει ότι η Επανάσταση έδωσε ώθηση στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας, το 23% θεωρεί ότι άνοιξε μια νέα εποχή στην ιστορία της Ρωσίας. Ωστόσο το 13% θεωρεί ότι ήταν καταστροφή για την χώρα, το 14% θεωρεί ότι φρέναρε την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ενώ το 12% δεν απάντησε στο σχετικό ερώτημα.
Στο ερώτημα αν η Οκτωβριανή Επανάσταση εξέφραζε την βούληση της πλειοψηφίας των λαών που ζούσαν τότε στην επικράτεια της Ρωσικής αυτοκρατορίας, το 45% απάντησε θετικά, ενώ το 43% αρνητικά (το 1990 οι απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα ήταν αντίστοιχα 36% και 37%). Επίσης το 1990 το ποσοστό των Ρώσων που δεν απάντησαν στο ίδιο ερώτημα έφθανε το 27% ενώ το 2017 το 12%.
Παράλληλα το 42% δεν ήταν σε θέση να απαντήσει στο ερώτημα «ποιοι ήταν οι στόχοι της επανάστασης». Οι πιο δημοφιλείς απαντήσεις που δόθηκαν ήταν «πραξικόπημα, αλλαγή του πολιτικού συστήματος» σε ποσοστό 19%, «η εξουσία στον λαό, τα εργοστάσια στους εργάτες και η γη στους αγρότες» σε ποσοστό 13% και «βελτίωση της ζωής προς το καλύτερο» σε ποσοστό 10%.
Παράλληλα οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται την «επανάσταση» σαν ένα πολύπλοκο και αντιφατικό φαινόμενο που έχει τόσο αρνητικές όσο και θετικές πλευρές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της δημοσκόπησης που είχε γίνει το 2016, το 57% είχε χαρακτηρίσει την επανάσταση αναπόφευκτο ιστορικό γεγονός, το 25% είχε πει ότι σημαίνει «ανατροπή και θύματα» και το 11% ανανέωση της κοινωνίας.
Στο ερώτημα τι θα έκαναν (πώς θα αντιδρούσαν) αν ζούσαν το 1917, το 27% δήλωσε ότι θα προτιμούσε να «περιμένει» να τελειώσει η ταραχώδης περίοδος, το 16% θα έφευγε στο εξωτερικό. Το 28% θα υποστήριζε τους μπολσεβίκους, αλλά όπως επισημαίνει το VCIOM τα ποσοστά είναι πιο υψηλά σε ηλικίες μεγαλύτερες των 60 ετών δηλαδή στις ηλικίες αυτές τα ποσοστά αυτά φθάνουν το 42% σε σχέση με το 21% που καταγράφεται στις ηλικίες 18-24 ετών.
Οι κοινωνιολόγοι του VCIOM επισήμαναν επίσης ότι τα τελευταία χρόνια στους κόλπους της ρωσικής κοινωνίας αυξάνεται η συμπάθεια του κόσμου σε πολιτικούς των αρχών του 20ου αιώνα, τον τσάρο Νικόλαο Β’ τον Τζερτζίνσκι, τον Λένιν και τον Στάλιν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
