 |
|
|  Σάββατο 14/10
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
Μια επίθεση ενάντια σε αποθήκη εμβολίων στην ανατολική Συρία θέτει σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων παιδιών
Reuters
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε χθες ότι έχει λάβει αναφορές για μια επίθεση που εξαπολύθηκε ενάντια σε ιατρικές εγκαταστάσεις στην ανατολική Συρία και κατέστρεψε μια αποθήκη όπου φυλάσσονταν 130.000 δόσεις εμβολίων ενάντια στην ιλαρά και την πολιομυελίτιδα.
Αν εξακριβωθεί η επίθεση αυτή , ο Οργανισμός τονίζει ότι χιλιάδες παιδιά θα βρεθούν αντιμέτωπα με τον κίνδυνο προσβολής από αυτές τις μεταδοτικές ιογενείς νόσους. Και η ιλαρά και η πολιομυελίτιδα μπορεί να εξαπλωθούν ταχέως σε περιοχές που μαίνονται συγκρούσεις.
«Καταδικάζουμε απερίφραστα αυτές τις ενέργειες. Τα εμβόλια δεν είναι ένας νόμιμος στόχος πολέμου», δήλωσε η αντιπρόσωπος του ΠΟΥ στην Συρία, Ελίζαμπεθ Χοφ, με ανακοίνωση που εξέδωσε αργά την Παρασκευή.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός υπογράμμισε ότι οι αναφορές που έχει λάβει κάνουν λόγο για μια επίθεση ενάντια σε έναν ψυκτικό θάλαµο εμβολίων σε ιατρικές εγκαταστάσεις στην πόλη αλ Μαγιαντίν, κοντά στην Ντέρι αλ Ζορ, στην ανατολική Συρία. Ο ΠΟΥ δεν διευκρίνισε κατά πόσον οι αναφορές αυτές δίνουν λεπτομέρειες σχετικά με το ποιος εξαπέλυσε την φερόμενη επίθεση.
Στην αποθήκη φυλάσσονταν 100.000 δόσεις εμβολίων κατά της ιλαράς, 35.000 δόσεις εμβολίων κατά της πολιομυελίτιδας, σύριγγες και άλλος εξοπλισμός.
«Μέχρι να κατασκευαστεί ένας νέος ψυχτικός θάλαμος και να παραδοθεί ο απαιτούμενος εξοπλισμός της ψυκτικής αλυσίδας, θα καθυστερήσει ο εμβολιασμός ευάλωτων παιδιών στην περιοχή», σημείωσε η Χοφ.
Ο ΠΟΥ είχε αντιμετωπίσει ένα ξέσπασμα πολιομυελίτιδας στην ίδια περιοχή της Συρίας το 2013-2014. Ο Οργανισμός τόνισε ότι στην τελευταία του εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας, περισσότερα από 252.000 νεογνά και παιδιά είχαν εμβολιαστεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
