 |
|
|  Τρίτη 17/10
ΚΙΝΑ
Ανακαλύφθηκαν αρχαίοι τάφοι παιδιών
Hihnua
Εκατόν δέκα συνολικά τάφοι παιδιών, ηλικίας πάνω από 2.000 χρόνων, ανακαλύφθηκαν στη βόρεια επαρχία Χεμπέι. Το νεκροταφείο βρίσκεται κοντά στα ερείπια της πόλης Φουντί στην Χουάνγκχουα της επαρχίας Χεμπέι και χρονολογείται μεταξύ της περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών (475-221 π.Χ.) και της βασιλείας του αυτοκράτορα Γιου (156-87 π.Χ.) της δυναστείας των Χαν.
Ο Τζανγκ Μπαομπάνγκ επιμελητής του μουσείου της πόλης Χουάνγκχουα, δήλωσε ότι οι τεφροδόχοι ήταν πήλινοι και οτι πρόκειται για το μεγαλύτερο αρχαίο νεκροταφείο που βρέθηκε ποτέ στην Κίνα.
«Τα κεραμικά φέρετρα θάφτηκαν τρία μέτρα κάτω από το έδαφος. Τα περισσότερα από τα κρανία είχαν διατηρηθεί καλά επειδή τα υλικά των κεραμικών φέρετρων βοήθησαν στο να βγει έξω το οξυγόνο» λέει ο Τζανγκ.
Οι αρχαιολόγοι συνέλεξαν δείγματα για εργαστηριακές έρευνες προκειμένου να προσδιορίσουν το φύλο και την ηλικία των παιδιών που είχαν ταφεί, ενώ θα κάνουν και τεστ στο DNA και στα δόντια των παιδιών. Οι αρχαιολόγοι δηλώνουν εξαιρετικά περίεργοι για τον λόγο για τον οποίο θάφτηκαν μαζί τόσα πολλά παιδιά. Αρκετά είναι ηλικίας μόνο δύο έως τριών ετών, και άλλα μερικά χρόνια μεγαλύτερα. Το κρανίο και τα πόδια ήταν τοποθετημένα χωριστά από το κυρίως σώμα. Στα κεραμικά φέρετρα βρέθηκαν επίσης συνθέσεις από θαλάσσια κελύφη, καθώς η Χουάνγκχουα βρίσκεται στη δυτική πλευρά της θάλασσας Μποχάι, ως εκ τούτου οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν τοπικά υλικά για την κατασκευή τους.
Ο Λι Τσουν, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Σαανσί, δήλωσε ότι ένα τόσο μεγάλο παιδικό νεκροταφείο μαρτυρά οτι τα παιδιά συγκεντρώθηκαν για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό.
Ένας κινέζικος θρύλος λέει ότι ο πρώτος αυτοκράτορας Τσιν Σι Χουάνγκ έστειλε τον εξερευνητή Σου Φου να πλεύσει ανατολικά και να βρει το νησί Πενγκ Λάι για να αναζητήσει την αθανασία. Ο Σου λέγεται ότι πήρε μαζί του 5.000 παιδιά και νέους εργαζόμενους. Ο θρύλος του Σου Φου είναι κοινός για την Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία και κάθε χρόνο πραγματοποιούνται αναμνηστικές εκδηλώσεις για τον θρυλικό εξερευνητή, ενώ στην Ιαπωνία λατρεύεται ως θεότητα. Εικάζεται οτι η αρχαία πόλη της Φούντι στην Χουάνγκχουα αποτέλεσε προσωρινή διαμονή της ομάδας του Σου Φου.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους τρία είναι τα πιθανά σενάρια για τον θάνατο τόσων παιδιών. Θυσία, επιδημίες ή εξάντληση από τη σκληρή δουλειά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
