Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 20/10

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΚΩΦΕΥΟΥΝ

ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ: 15.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν καθημερινά από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν



Πηγή ΟΗΕ

Παρά τη δραματική μείωση στο ποσοστό θνησιμότητας βρεφών και νηπίων, 15.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών εξακολουθούν να πεθαίνουν καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν, αναφέρει έκθεση του ΟΗΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα. Η έκθεση προειδοποιεί ότι επειδή κάποιες αφρικανικές χώρες και χώρες της Νότιας Ασίας εξακολουθούν να βρίσκονται πίσω στην παροχή θεραπείας, περισσότερα από 60 εκατομμύρια παιδιά θα πεθάνουν μέχρι το 2030 από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν. Το 2016, εκτιμάται ότι 5,6 εκατομμύρια παιδιά πέθαναν πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια, ανακοίνωσαν σε κοινή τους έκθεση η οργάνωση του ΟΗΕ για τα παιδιά και η Παγκόσμια Τράπεζα. Ο αριθμός αυτός σηματοδοτεί μια τεράστια μείωση από τους 12,6 εκατομμύρια θανάτους το 1990. Αλλά οι οργανώσεις αυτές αναφέρουν ότι οι θάνατοι 15.000 παιδιών κάτω των πέντε ετών παραμένει ένας "ανεπίτρεπτα υψηλός αριθμός". Πνευμονία, διάρροια και ελονοσία βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των ασθενειών που ευθύνονται για την παιδική θνησιμότητα και μπορούν να προληφθούν. Σύμφωνα με την έκθεση, για τους μισούς από αυτούς τους θανάτους ευθύνεται και ο υποσιτισμός που καθιστά τα παιδιά πιο ευάλωτα στις σοβαρές ασθένειες. Το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας το έχει η υποσαχάρια Αφρική με 79 θανάτους κατά μέσον όρο για κάθε 1.000 γεννήσεις το 2016. Ωστόσο η Ινδία έχει τον υψηλότερο αριθμό βρεφικών θανάτων με περισσότερους από 850.000, ενώ η Νιγηρία έρχεται δεύτερη με τουλάχιστον 450.000. Οι μισοί θάνατοι σημειώνονται στην Ινδία, τη Νιγηρία, την ΛΔ Κονγκό, την Αιθιοπία, την Κίνα και τον Νίγηρα. Η παγκόσμια σύνοδος κορυφής το 2015 έθεσε ως στόχο το 2030 για τη μείωση του αριθμού των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών σε λιγότερους από 25 για κάθε 1.000 γεννήσεις. Σήμερα η αναλογία ειναι 41 για κάθε 1.000 γεννήσεις από 93 που ήταν το 1990. Εν μέσω αμφιβολιών για την επίτευξη του στόχου, η έκθεση αναφέρει ότι περισσότερες από 50 χώρες, κυρίως στην Αφρική, υστερούν σε πρόσβαση σε θεραπείες και ιατρικές εγκαταστάσεις. "Αν εξακολουθήσει η παρούσα τάση, πάνω από 60 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών θα πεθάνουν από το 2017 ως το 2030, σχεδόν τα μισά εκ των οποίων νεογέννητα", σημειώνει η έκθεση. Η ίδια πηγή επισημαίνει εξάλλου τη διαφορά ανάμεσα στο ποσοστό θανάτων των αγοριών και των κοριτσιών σε κάποιες ασιατικές χώρες. Ο αριθμός των χωρών με σημαντική διαφορά στα ποσοστά θανάτου μεταξύ αγοριών και κοριτσιών έχει μειωθεί από 19 σε 11 από το 1990 ως το 2016. "Σε κάποιες χώρες ο κίνδυνος να πεθάνει ένα κορίτσι πριν φτάσει τα πέντε είναι σημαντικά υψηλότερος σε σχέση με το αναμενόμενο με βάση τις παγκόσμιες τάσεις. Οι χώρες αυτές βρίσκονται κυρίως στη νότια και στη δυτική Ασία". Σε ορισμένες ασιατικές χώρες η παράδοση θέλει να πραγματοποιούνται επιλεκτικά αμβλώσεις και τα αγόρια να προτιμώνται και γι αυτό να χαίρουν καλύτερης σίτισης και ιατρικής φροντίδας.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία