 |
|
|  Κυριακή 22/10
ΠΡΟΚΛΗΣΗ Ή ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;
Ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ,εκείνος που βομβάρδισε την Γιουγκοσλαβία και μεθόδευσε την αυτονομία τού Κοσσόβου,επανέρχεται και ως επιχειρηματίας πλέον διεκδικεί... την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου τής περιοχής!!!
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίκος Πέλπας
Η εταιρία "Envidity Energy" η οποία διευθύνεται από τον Αμερικανό πρώην στρατηγό Γουέσλι Κλάρκ κατέθεσε πρόταση ενδιαφέροντος για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Κοσόβου και αναμένει την έγκριση της κυβέρνησης.
Ο Ουέσλι Κλάρκ διετέλεσε στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ για την Ευρώπη, την περίοδο 1997-2000 και ήταν επικεφαλής της αεροπορικής εκστρατείας κατά της Γιουγκοσλαβίας που διήρκησε 79 ημέρες και είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση των σερβικών δυνάμεων, τον Ιούνιο του 1999, από το Κόσοβο. Η εταιρία του δραστηριοποιείται στον ενεργειακό τομέα και έχει παρουσία στο Κόσοβο από το 2013 όταν και κατέθεσε για πρώτη φορά πρόταση ενδιαφέροντος. Μέχρι σήμερα ωστόσο, δεν έχει εγκριθεί εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας στο Κόσοβο.
Πρόσφατα ο Αμερικανός στρατηγός δήλωσε, από το Μαυροβούνιο όπου συμμετείχε σε συνέδριο για την ασφάλεια, ότι η νέα κυβέρνηση του Ράμους Χαραντινάι, ασχολείται με το θέμα και αναμένει να ολοκληρωθεί σύντομα η διαδικασία έγκρισης. Η πρότασή που κατέθεσε η εταιρία "Envidity Energy", περιλαμβάνει την αεριοποίηση του υπόγειου άνθρακα με τεχνολογικές μεθόδους που επιτρέπουν την παραγωγή συνθετικού πετρελαίου (ντίζελ) μέσω της χρήσης προηγμένων τεχνολογιών. Η εκτίμηση είναι ότι σε πρώτη φάση θα παράγονται 1.200 βαρέλια ημερησίως και σταδιακά η παραγωγή θα φτάσει τα 20.000 βαρέλια. Η αρχική επένδυση θα είναι 15 εκατομμύρια δολάρια ενώ συνολικά θα ανέλθει σε πέντε δισεκατομμύρια δολάρια.
Σύμφωνα με τον Τύπο της Πρίστινας αυτό που προκαλεί ανησυχία σε πολιτικούς και οικονομικούς φορείς είναι το γεγονός ότι η εταιρία του Κλαρκ ζητάει την εκμετάλλευση του υπεδάφους στα 3/4 της επικράτειας του Κοσόβου, γεγονός που θα της εξασφαλίσει μονοπωλιακό καθεστώς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
