 |
|
|  Δευτέρα 23/10
ΠΡΟΣΩΠΑ
Κάρλες Πουτζντεμόν: Ο πρώην δημοσιογράφος που από άγνωστος για τους περισσότερους Καταλανούς έγινε μέσα σε μια διετία ο μεγαλύτερος εχθρός της Μαδρίτης
AFP
Ο Κάρλες Πουτζντεμόν είναι ο υπ' αριθμόν 1 εχθρός της ισπανικής κυβέρνησης. Παρότι αναδείχτηκε σε ηγέτη της Καταλονίας ουσιαστικά κατά τύχη, αντιπροσωπεύει σήμερα το όνειρο για ανεξαρτησία εκατομμυρίων Καταλανών.
Γεννήθηκε το 1962 στο μικρό χωριό Αμέρ των 2.200 κατοίκων, που βρίσκεται κοντά στη Χιρόνα (ή Ζιρόνα) από οικογένεια αρτοποιών, όλοι εκ των οποίων ήταν εθνικιστές.
Είναι διάδοχος του Αρτούρ Μας, ο οποίος τέθηκε στο περιθώριο από την ακροαριστερά όταν κατηγορήθηκε ότι εφάρμοσε πολιτική λιτότητας.
Όταν ανέλαβε την προεδρία της Ζενεραλιτάτ (της αυτόνομης, δηλαδή, καταλανικής κυβέρνησης) ο Πουτζντεμόν ήταν άγνωστος ακόμη και εντός της ίδιας της Καταλονίας.
Πολλοί Καταλανοί τον έβλεπαν τότε για πρώτη φορά: έναν καλοντυμένο άνδρα με κούρεμα που παραπέμπει στους Beatles και είναι μάλιστα σκοπίμως...παλαιομοδίτικο για να κρύβει ένα σημάδι που του έχει αφήσει ένα σοβαρό τροχαίο.
"Το όνειρο για ανεξαρτησία το είχε ήδη από τη δεκαετία του 80. Είναι ίσως ένας από τους πιο ένθερμους οπαδούς της ανεξαρτησίας που έχω γνωρίσει στη ζωή μου", λέει ο Κάρλες Πόρτα, ένας δημοσιογράφος και βιογράφος του Πουτζντεμόν και φίλος του από τα παλιά. Γι αυτό και τον αποκαλεί με το υποκοριστικό του: "Πούτζι".
Πράγματι, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, ο 54χρονος Πουτζντεμόν κατάφερε να επαναφέρει το ζήτημα στο προσκήνιο.
Παρότι σπούδασε Φιλολογία, έλαβε μια απόφαση ζωής να στραφεί στη δημοσιογραφία έπειτα από το τροχαίο το 1983. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος--και ένα διάστημα διευθυντής-- στο Καταλανικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στην εφημερίδα Catalonia Today προτού στραφεί στην πολιτική.
Το 1991, ως ακτιβιστής πλέον, ξεκίνησε εκστρατεία για να αλλάξει το όνομα της πόλης Χερόνα (στα Ισπανικά) σε Χιρόνα (στα καταλανικά). Στη συνέχεια συνίδρυσε την JNC, μια οργάνωση νεολαίας που συνδέεται με το εθνικιστικό κόμμα Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας (το οποίο επανιδρύθηκε ως Καταλανικό Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα ή PDECAT το 2016).
Η καριέρα του ξεκίνησε από τις δημοτικές εκλογές το 2011 όταν εξελέγη δήμαρχος της Χιρόνα απομακρύνοντας τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι βρίσκονταν στην εξουσία τα τελευταία 32 χρόνια.
Διετέλεσε δήμαρχος της πόλης μέχρι το 2016 όταν έγινε πρόεδρος του καταλανικού κοινοβουλίου.
Η δημαρχία ήταν επιλογή του γιατί, όπως ο ίδιος παραδέχεται, δεν είχε ποτέ φιλοδοξίες για την προεδρία.
"Συνέβη την τελευταία στιγμή. Ήταν τυχαίο, από την πίσω πόρτα", λέει ο ίδιος.
Ο Πουτζντεμόν με την σιδηρά πυγμή του εντυπωσίασε φαίνεται τον ισπανό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι. Λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως επικεφαλής της καταλανικής κυβέρνησης, πήγε στη Μαδρίτη για να συναντήσει τον Ραχόι. Έπειτα από μια φιλική συζήτηση, ο ισπανός πρωθυπουργός του χάρισε ένα αντίτυπο του Δον Κιχώτη, του διάσημου ιππότη που πηγαίνει στη Βαρκελώνη.
Οι δύο άνδρες δεν συναντήθηκαν έκτοτε παρά μόνο στην Βαρκελώνη τον περασμένο Αύγουστο όταν αμφότεροι τίμησαν τους νεκρούς της τρομοκρατικής επίθεσης.
Αντί να συνομιλεί με τη Μαδρίτη, ο Πουτζντεμόν προτιμά να επικοινωνεί μέσω των καταλανικών μέσων ενημέρωσης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το ζήτημα της ανεξαρτησίας είναι ένας διχαστικός παράγοντας μεταξύ των Καταλανών και γι αυτό έχει στρέψει τον διάλογο προς το δικαίωμα για αυτοδιάθεση, κάτι που έχει μεγαλύτερη απήχηση στον πληθυσμό όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις.
Στην επικοινωνιακή φαρέτρα του ο καταλανός πρόεδρος έχει πολλά όπλα: είναι πολύγλωσσος καθώς μιλάει καταλανικά, ισπανικά, γαλλικά και ρουμάνικα, τα οποία έμαθε από την σύζυγό του, την ρουμάνα δημοσιογράφο Μαρτσέλα Τόπορ, με την οποία έχουν δύο κόρες. Επίσης, ο Πουτζντεμόν είναι από τους πρώτους που υιοθέτησαν τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυξάνοντας δραματικά τον αριθμό των συνεντεύξεων που δίνει στον ξένο Τύπο έχει καταφέρει να μεταφέρει τον διάλογο για την αυτονομία της Καταλονίας στη διεθνή σκηνή.
"Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος ακούει πολύ και έπειτα αποφασίζει με πλήρη και απόλυτη ελευθερία", λέει ο Πόρτα.
Ο "Πούτζι" δεν ανησυχεί και πολύ για οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, υποστηρίζει από την πλευρά του ο Χοσέ Αντίχ, ο διευθυντής της El Nacional, μιας καταλανικής διαδικτυακής εφημερίδας.
"Προτεραιότητά του είναι η ανεξαρτησία, η ανεξαρτησία, η ανεξαρτησία", σχολιάζει.
Προς το παρόν, είναι άγνωστο αν θα επιτύχει τον σκοπό του ή όχι. Δεν έχει πει πολλά για το ποιά μορφή θα έχει μια πιθανή Δημοκρατία της Καταλονίας. Για ένα πράγμα όμως είναι βέβαιος: αν η Καταλονία γίνει ανεξάρτητη τότε εκείνος θα εγκαταλείψει την Βαρκελώνη--ίσως και την πολιτική--στην αναζήτηση "μιας αίσθησης φυσιολογικότητας", την οποία όπως λέει έχει απωλέσει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
