 |
|
|  Τρίτη 24/10
ΗΠΑ: Eξαλλη με τον Τραμπ η χήρα ενός στρατιώτη που σκοτώθηκε στον Νίγηρα-"Μου τηλεφώνησε και μ έκανε να κλάψω ακόμη περισσότερο"..." Θύμωσα εξαιτίας του τόνου της φωνής του"
AFP-Reuters
«Με έκανε να κλάψω ακόμα περισσότερο»: η χήρα ενός Αμερικανού στρατιώτη που σκοτώθηκε στον Νίγηρα περιέγραψε , σε μια μαρτυρία γεμάτη συγκίνηση, το αμφιλεγόμενο τηλεφώνημα που της έκανε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, κατηγορώντας τον ότι δεν θυμήθηκε το όνομα του συζύγου της.
Ο λοχίας Λα Ντέιβιντ Τ. Τζόνσον, ηλικίας 25 ετών, σκοτώθηκε, μαζί με άλλους τρεις Αμερικανούς, σε μια ενέδρα που έστησαν εναντίον τους τζιχαντιστές στον Νίγηρα την 4η Οκτωβρίου.
«Ο πρόεδρος είπε ότι εκείνος γνώριζε τί ακριβώς είχε αναλάβει, όμως αυτό μου προκάλεσε πόνο. Αυτό με έκανε να κλάψω. Θύμωσα εξαιτίας του τόνου της φωνής του και του τρόπου με τον οποίο το είπε» σημείωσε η χήρα του, Μιέσια Τζόνσον, στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC News.
«Τον άκουσα να τραυλίζει προσπαθώντας να θυμηθεί το όνομα του συζύγου μου και αυτό με πόνεσε περισσότερο, διότι αν και ο σύζυγός μου βρισκόταν εκεί για να πολεμήσει για την χώρα μας, αν και έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του, γιατί δεν μπορούσατε να θυμηθείτε το όνομά του;» πρόσθεσε η ίδια.
«Δεν είπα τίποτα, απλώς άκουγα. Εξοργίστηκα, με έκανε να κλάψω ακόμα περισσότερο» τόνισε η νεαρή γυναίκα, που κυοφορεί το τρίτο παιδί του εκλιπόντα στρατιωτικού.
Σε ερώτηση που της τέθηκε τι θα έλεγε τώρα στον Αμερικανό πρόεδρο, η γυναίκα απάντησε ότι «δεν έχει να του πει τίποτα».
Η Τζόνσον ανέφερε επιπλέον ότι της είπαν ελάχιστα πράγματα σχετικά τις συνθήκες που σκοτώθηκε ο σύζυγός της και ότι δεν της επέτρεψαν να δει τη σορό του.
«Δεν γνωρίζω τί βρίσκεται μέσα σε αυτό το κουτί» επισήμανε αναφερόμενη στο φέρετρο του άνδρα της. «Θα μπορούσε να είναι άδειο».
Ο πρόεδρος σύντομα απάντησε στους ισχυρισμούς της, στέλνοντας ένα tweet όπου αντέκρουε τις δηλώσεις της.
«Είχα μια συζήτηση γεμάτη σεβασμό με τη χήρα του λοχία Λα Ντέιβιντ Τζόνσον και ανέφερα το όνομά του από την αρχή, χωρίς να διστάσω στιγμή» διαβεβαίωσε ο μεγιστάνας.
Η Φρεντερίκα Ουίλσον, βουλευτής των Δημοκρατικών στη Φλόριντα, είχε κατηγορήσει τον πρόεδρο την προηγούμενη εβδομάδα ότι είχε πει: «είμαι βέβαιος ότι εκείνος γνώριζε σε τί ακριβώς είχε δεσμευτεί, όμως αυτό παραμένει οδυνηρό».
«Η βουλευτίνα των Δημοκρατικών επινόησε όσα ανέφερα στη σύζυγο ενός στρατιώτη που σκοτώθηκε στη μάχη (κι έχω αποδείξεις). Θλιβερό!» της είχε απαντήσει ο πρόεδρος στο Twitter.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
