 |
|
|  Παρασκευή 27/10
ΣΟΜΑΛΙΑ: Στον δημόσιο λιθοβολισμό μέχρι θανάτου μιας γυναίκας που καταδικάστηκε για μοιχεία προχώρησε η τρομοκρατικη οργάνωση αλ Σεμπάμπ
Reuters
Η αλ Σεμπάμπ προχώρησε την Πέμπτη στον δημόσιο λιθοβολισμό μέχρι θανάτου μιας γυναίκας στη νότια Σομαλία, αφού καταδικάστηκε για μοιχεία, δήλωσε στέλεχος της τζιχαντιστικής οργάνωσης στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς.
Η Σεμπάμπ, η οποία διεξάγει επί χρόνια ανταρτοπόλεμο για να ανατρέψει την υποστηριζόμενη από τη Δύση κυβέρνηση της χώρας στο Κέρας της Αφρικής, θέλει να επιβάλει στη Σομαλία τη δική της, εξαιρετικά αυστηρή εκδοχή της σαρίας, του ισλαμικού νόμου.
Ο Σέιχ Μοχάμεντ Αμπού Αμπντάλα, ο «κυβερνήτης» που έχει ορίσει η Σεμπάμπ στην Τζούμπα, στη νότια Σομαλία, δήλωσε ότι η Χαμπίμπα Αλί Ισάκ, 30 ετών, μητέρα οκτώ παιδιών, λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου στη Σάκοου το απόγευμα της Πέμπτης.
Η Σάκοου, πόλη που απέχει 515 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας Μογκαντίσου, βρίσκεται σε μια περιοχή που ελέγχει απόλυτα η Σεμπάμπ.
Μέλη της Σεμπάμπ έχουν ήδη στο παρελθόν επιβάλει απάνθρωπες τιμωρίες για εγκλήματα: έχουν κόψει τα χέρια προσώπων που κατηγορούνταν για κλοπές, έχουν εκτελέσει δημόσια παραβάτες του ισλαμικού νόμου.
Η Ισάκ ζούσε με τον νόμιμο σύζυγό της και τα παιδιά της στο χωριό Χάγκαρ, στην περιοχή Τζούμπα, αλλά απάτησε τον σύζυγό της αφού του είπε πως θα ταξίδευε στο Μογκαντίσου για να επισκεφθεί μέλη της οικογένειάς της, κατά τον Αμπντάλα.
Ο νόμιμος σύζυγος, ο Αλί Ιμπραχίμ, ανακάλυψε κατόπιν ότι η γυναίκα του δεν είχε πάει στο Μογκαντίσου, αλλά είχε ξαναπαντρευτεί και ζούσε με τον δεύτερο σύζυγό της στη Σάκοου.
«Ο νόμιμος σύζυγος προσέφυγε στο δικαστήριο για την υπόθεση. Εκείνη ομολόγησε ότι παντρεύτηκε παράνομα έναν δεύτερο σύζυγο», υποστήριξε ο Αμπντάλα. «Όπως ορίζει η σαρία, λιθοβολήθηκε δημόσια μέχρι θανάτου το απόγευμα», πρόσθεσε ο ίδιος.
Ο δεύτερος σύζυγος τράπηκε σε φυγή και διαφεύγει τη σύλληψη, σύμφωνα με τον Αμπντάλα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
