 |
|
|  Kυριακή 29/10
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ/ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Μητροπολίτης Άκκρας (Γκάνας) κ. Νάρκισσος : «Ο πραγματικός πατριώτης θυσιάζεται για την πατρίδα του. Όλοι οι άλλοι θυσιάζουν την πατρίδα για τον εαυτό τους!»
ΚΑΪΡΟ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίκος Κάτσικας
Ο Μητροπολίτης Άκκρας (Γκάνας) και Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας κ. Νάρκισσος, έχοντας γεννηθεί στην Ιορδανία και μάλιστα από βεδουΐνικη φυλή, αλλά και έχοντας γαλουχηθεί και σπουδάσει στα νεανικά του χρόνια στην Ελλάδα, λαμβάνοντας τελικά επάξια και την ελληνική υπηκοότητα, ήταν εκείνος που συγκλόνισε με το λόγο του την ελληνική παροικία στην Αλεξάνδρεια, που εόρτασε την επέτειο του «ΟΧΙ».
Μιλώντας από το ιερό βήμα του επιβλητικού και περικαλλούς ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, που σαν εκκλησία αποτελεί ένα κόσμημα για τον Αιγυπτιώτη και όλον τον Απόδημο Ελληνισμό, ο Σεβασμιώτατος κ. Νάρκισσος μίλησε για το νόημα της εθνικής εορτής, με λόγια που άγγιξαν τις καρδιές των Αιγυπτιωτών.
«Είμαστε Έλληνες. Και για τον πραγματικό πατριώτη, αυτό σημαίνει υποχρεώσεις», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Νάρκισσος.
Και συνέχισε:
«Πολλές φορές λέμε, τι μέ έκανε η Ελλάδα; Με έκανε Έλληνα!»
«Ο πραγματικός πατριώτης θυσιάζεται για την πατρίδα του. Όλοι οι άλλοι θυσιάζουν την πατρίδα για τον εαυτό τους!»
«Εορτάζουμε εμείς σήμερα για να θυμόμαστε όσους δώσανε τα νιάτα τους και τη ζωή τους για να ευημερούμε εμείς σήμερα. Για να έχουμε ανεξαρτησία, να έχουμε χώρα, να έχουμε πατρίδα! Αιωνία να είναι η μνήμη τους για το καλό που μάς κάνανε… Πεθάνανε εκείνοι στα βουνά για να χαιρόμαστε εμείς σήμερα τον πολιτισμό μας, τον Ελληνισμό μας και την ταυτότητά μας. Ο Θεός να αναπαύσει αυτούς τους ήρωες, που τα βήματά τους θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε κάθε στιγμή. Με λεβεντιά, με φιλότιμο και με αξιοπρέπεια, τα στοιχεία που μας κάνουνε και ξεχωρίζουμε ως Έθνος», κατέληξε χαρακτηριστικά ο Ιεράρχης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αφρικής, μεταφέροντας τις ευχές και τις ευλογίες του Προκαθημένου του Παλαίφατου και Δευτερόθρονου Πατριαρχείου, του Θεοδώρου Β΄.
Να σημειωθεί ότι κατά την ίδια ακολουθία, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια Εμμανουήλ Κακαβελάκης ανέγνωσε το μήνυμα του υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τον Απόδημο Ελληνισμό Τέρενς Κουΐκ και αμέσως μετά, από κοινού με τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Εδμόνδο Κασιμάτη κατέθεσαν στέφανο στα μνημεία τόσο της Εκκλησίας όσο και των πεσόντων Ικάρων στα ελληνικά κοιμητήρια της πόλης.
Παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων η Συντονίστρια Εκπαίδευσης Βορείου Αφρικής και Μέσης Ανατολής Μαριέττα Κουμαριανού, ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Ιωάννης Σιόκας, η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος Α΄» Λιλίκα Θλιβίτου, ο πρόεδρος του ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Βύρων Βαφειάδης, ο πρόεδρος του Συλλόγου Αιγυπτιωτών Κρήτης κ. Παυλούσης, ενώ το παρών έδωσαν οι Έλληνες μαθητές και πρόσκοποι της Αλεξάνδρειας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
