 |
|
|  Tετάρτη 1/11
Βατικανό-500 χρόνια από τη Μεταρρύθμιση
Καθολικοί και Λουθηρανοί ζητούν συγγνώμη για τις βιαιότητες
AFP
Το Βατικανό και η Παγκόσμια Λουθηρανική Ομοσπονδία ζητούν συγγνώμη για τις βιαιότητες και δεσμεύονται να συνεχίσουν να εργάζονται για να εξομαλύνουν τις διαφορές τους, σε μια κοινή δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 500 χρόνων από τη Μεταρρύθμιση.
«Ζητήσαμε συγγνώμη για τις αποτυχίες μας και για τον τρόπο με τον οποίο οι χριστιανοί τραυμάτισαν το Σώμα του Κυρίου και προσέβαλαν οι μεν τους δε» επί 500 χρόνια, αναφέρεται στη δήλωση, καθώς οι σχέσεις ανάμεσα στους καθολικούς και τους προτεστάντες έχουν στιγματισθεί από αιώνες βιαιοτήτων.
Παραλλήλως «δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε μαζί (...) αναζητώντας μια ουσιαστική συναίνεση για να εξομαλύνουμε τις διαφορές που υφίστανται ανάμεσά μας», προστίθεται στο κείμενο.
Στις 31 Οκτωβρίου 1517, οι «95 θέσεις» του κληρικού και θεολόγου Μαρτίνου Λουθήρου έγιναν το ιδρυτικό κείμενο της προτεσταντικής Μεταρρύθμισης, σηματοδοτώντας τη ρήξη της με τον καθολικισμό.
Πριν από έναν χρόνο, ο πάπας Φραγκίσκος, ένθερμος υποστηρικτής της ενότητας των χριστιανών, είχε συμμετάσχει στο Λουντ της Σουηδίας στην έναρξη των εορτασμών της 500ης επετείου της Μεταρρύθμισης μαζί με τους προτεστάντες, κάτι που για καιρό ήταν αδιανόητο.
Στην κοινή δήλωση, το Βατικανό συντονίζεται μάλιστα με τους λουθηρανούς για να «εκφράσει ευγνωμοσύνη (...) για τα πνευματικά και θεολογικά δώρα που έλαβε μέσω της Μεταρρύθμισης».
«Για πρώτη φορά, οι λουθηρανοί και οι καθολικοί αντιμετώπισαν τη Μεταρρύθμιση με οικουμενική προοπτική. Αυτό επέτρεψε να δουν με νέο βλέμμα τα γεγονότα του 16ου αιώνα που οδήγησαν στον χωρισμό μας», αναφέρεται στο κείμενο.
Στη δήλωση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην κατάσταση των μικτών ζευγαριών καθολικών και προτεσταντών που θα ήθελαν να μπορούν να μεταλαμβάνουν και στις δύο εκκλησίες.
«Επιθυμούμε ενθέρμως η πληγή αυτή (...) να επουλωθεί. Αυτός είναι ο στόχος των οικουμενικών προσπαθειών μας, που θα θέλαμε να κάνουμε να προχωρήσουν, μεταξύ άλλων ανανεώνοντας τη δέσμευσή μας στον θεολογικό διάλογο», διαβεβαιώνουν οι συντάκτες του κειμένου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
