 |
|
|  Πέμπτη 2/11
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
Δώρισαν τα όργανα του 19χρονου, κλινικά νεκρού, παιδιού τους και έδωσαν ζωή σε συνάνθρωπους μας σε Ελλάδα και Ευρώπη
ΚΕΡΚΥΡΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Αναστασία Ταπάσκου
Τη δύναμη να δωρίσουν όργανα του 19χρονου παιδιού τους, που ήταν κλινικά νεκρό από τις 18 Οκτωβρίου, βρήκαν δύο Κερκυραίοι γονείς, χαρίζοντας ζωή σε συνανθρώπους μας, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Πρόκειται για τους γονείς του 19χρονου Χρήστου Κούρκουλου, που νοσηλευόταν στη ΜΕΘ του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας, ύστερα από τροχαίο δυστύχημα, στις 18 Οκτωβρίου, όταν η δίκυκλη μηχανή που οδηγούσε προσέκρουσε σε ΙΧ αυτοκίνητο. Από τη σφοδρή σύγκρουση τραυματίστηκε τότε θανάσιμα ο 18χρονος φίλος του και συνεπιβάτης της μηχανής, ενώ ο ίδιος είχε μεταφερθεί σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο.
Όλο αυτό το διάστημα οι γονείς του άτυχου 19χρονου ήλπιζαν σε ένα θαύμα. Όμως, ο 19χρονος ήταν πλέον κλινικά νεκρός. Με όλο το κουράγιο που τους απέμεινε, οι γονείς αποφάσισαν να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους, προκειμένου να δώσουν ζωή σε άλλους ανθρώπους.
Η διαδικασία της αεροδιακομιδής και ταυτοποίησης των ληπτών, που συντονίστηκε από τον Εθνικό Οργανισμό μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), ξεκίνησε με την άφιξη στο νοσοκομείο Κέρκυρας ειδικών ομάδων από την Αυστρία, τη Γερμανία και τη Θεσσαλονίκη και ολοκληρώθηκε με επιτυχία . Η ομάδα της Αυστρίας έλαβε την καρδιά, η ομάδα της Γερμανίας τους πνεύμονες και η ομάδα ιατρών της Θεσσαλονίκης έλαβε το ήπαρ, το πάγκρεας, τους νεφρούς και τα επινεφρίδια του 19χρονου.
«Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πράξη ζωής και στο Νοσοκομείο Κέρκυρας συμβαίνει για πρώτη φορά» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διοικητής του Νοσοκομείου Φοίβος Κακαβίτσας, ενώ την ίδια ώρα συλλυπήθηκε τους γονείς του άτυχου 19χρονου.
«Η Διοίκηση του Γ.Ν Κέρκυρας συλλυπείται την οικογένεια του 19χρονου, αλλά συνάμα θέλει να την ευχαριστήσει γι' αυτό το σημαντικό δώρο ζωής που έκανε στους συμπολίτες μας, οι οποίοι σήμερα λαμβάνουν αυτά τα δώρα "ζωής" για τους ίδιους» είπε ο κ. Κακαβίτσας.
«Η πράξη ζωής των γονιών αυτών, στέλνει το μεγάλο μήνυμα και την ανάγκη της ευαισθητοποίησης των Ελλήνων για το θέμα της δωρεάς οργάνων. Δυστυχώς η χώρα μας κατατάσσεται στην τελευταία θέση στην Ευρώπη όσον άφορα τη δωρεά οργάνων, που αποτελεί ένα μείζον θέμα ζωής» πρόσθεσε ο κ. Κακαβίτσας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
