 |
|
|  Παρασκευή 3/11
EΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Το 2ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, στο Σάο Πάολο τής Βραζιλίας
ΣΑΟ ΠΑΟΛO/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νατάσα Δομνάκη
Ξεκίνησε το 2ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Σάο Πάολο, μεταφέροντας στο κοινό της Βραζιλίας μία πανοραμική όψη της Ελλάδας μέσα από δώδεκα ελληνικές ταινίες.
Το Φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνεται από την Ταινιοθήκη της Βραζιλίας (Cinemateca Brasiliera) σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος και τελεί υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Σάο Πάολο, θα διαρκέσει από τις 2 έως τις 12 Νοεμβρίου.
Μετά την περσινή πρώτη επιτυχία τού αφιερώματος, το οποίο παρακολούθησαν πάνω από 6.000 θεατές, φέτος (οι θεατές) θα έχουν και πάλι την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μικρού και μεγάλου ταινίες μήκους, καθώς και ντοκιμαντέρ. Μεταξύ αυτών, θα προβληθεί από τη συλλογή της Ταινιοθήκης η ολοκαίνουργια ψηφιακή αποκατάσταση της βωβής ταινίας «Κοινωνική Σαπίλα» του Στέλιου Τατασόπουλου, με μουσική επένδυση του Κ. Βήτα. Η αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη διοργάνωση Documenta 14, την Ταινιοθήκη του Βελγίου (CINEMATEK) και την υποστήριξη του ΕΚΚ με συμπαραγωγό την COSMOTE TV.
Στο φεστιβάλ θα προβληθούν οι εξής ταινίες: «Rom» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη (1989), «Ημερολόγια αμνησίας» της Στέλλα Θεοδωράκη (2012),«Exotica, Erotica, etc» της Ευαγγελίας Κρανιώτη (2015), «Μέγαρα» των Σάκη Μανιάτη και Γιώργου Τσεμπερόπουλου (1973), «Κοινωνική σαπίλα» του Στέλιου Τατασόπουλου (1931), «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη (2013), «Φαντάσματα Πλανιούνται πάνω από την Ευρώπη» των Μαρία Κουρκουτά και Νίκη Γιάνναρη (2016), «Λουόμενοι» της Εύας Στεφανή, (2008), «Θηραϊκός όρθρος» των Σταύρου Τορνέ και Κώστα Σφήκα (1967), «Μπέττυ» του Δημήτρη Σταύρακα (1979), «Πρώτη ύλη» του Χρήστου Καρακέπελη (2011), «Ο μανάβης» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου (2013).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
