 |
|
|  Παρασκευή 3/11
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ:Βουλευτής στην Βόρεια Ιρλανδία
Οι μηνιαίες απολαβές των βουλευτών στη χώρα αυτή ισοδυναμούν με το ποσό των 371.250 λιρών ,δηλαδή σχεδόν 418.000 ευρώ!!!
AFP
Μπροστά στο γεγονός ότι οι βουλευτές της Β. Ιρλανδίας δεν έχουν συνεδριάσει παρά μόνο μία φορά για μόλις 45 λεπτά μετά τις περιφερειακές εκλογές του Μαρτίου, καθώς δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί κυβέρνηση, οι φωνές υπέρ της αναστολής της καταβολής των μισθών τους ολοένα και πληθαίνουν.
Παρά το ότι το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα (DUP) και οι εθνικιστές του Sinn Féin δεν έχουν μέχρι στιγμής καταφέρει να συμφωνήσουν για τη συγκρότηση ενός νέου κυβερνητικού συνασπισμού κι επομένως οι 90 βουλευτές του τοπικού κοινοβουλίου δεν έχουν λόγο για να συνεδριάσουν, οι μισθοί τους καταβάλλονται κανονικά.
Οι μηνιαίες απολαβές των βουλευτών ισοδυναμούν με το ποσό των 371.250 λιρών (σχεδόν 418.000 ευρώ), ήτοι 2,6 εκατομμύρια λίρες (2,9 εκατομμύρια ευρώ) από τον μήνα Μάρτιο. Σε αυτές προστίθενται τα έξοδα λειτουργίας του κοινοβουλίου του Στόρμοντ (δηλαδή έξοδα θέρμανσης, τηλεφώνου, μέτρων προστασίας…), τα οποία υπολογίζονται σε 1 και πλέον εκατομμύριο λίρες από τις αρχές του έτους. Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι προσωπικές δαπάνες των βουλευτών που εκτιμώνται σε πολλά εκατομμύρια λίρες.
Την κατάσταση αυτή καταγγέλλουν πολλοί πολίτες της Βόρειας Ιρλανδίας αντιπαραβάλλοντας τις ανάγκες που υπάρχουν στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας. Στο Twitter, ένας χρήστης χλευάζει «τις συμβάσεις μηδενικής απασχόλησης των βουλευτών».
Μια άλλη χρήστρια σχολιάζει: «Να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να αναστείλουμε τη μισθοδοσία τους προκειμένου να δώσουμε αυτά τα χρήματα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας;».
Σε μια διαδικτυακή λίστα υπογραφών, που αναρτήθηκε με αίτημα τη διακοπή της μισθοδοσίας των βουλευτών, έχουν συγκεντρωθεί περισσότερες από 200.000 υπογραφές.
Αναγνωρίζοντας «τις σοβαρές ανησυχίες των πολιτών», ο Βρετανός υπουργός για τη Βόρεια Ιρλανδία Τζέιμς Μποκενσάιρ υποσχέθηκε ότι το ζήτημα θα αποτελέσει αντικείμενο διαβούλευσης από ανεξάρτητους φορείς «με στόχο να διερευνήσουν τις διαφορετικές λύσεις που μπορούν να δοθούν δεδομένων των συνθηκών».
Το ζήτημα προκαλεί προβληματισμό και στα κόμματα της βρετανικής επαρχίας. Από την άνοιξη, ένας βουλευτής του κόμματος UUP είχε πει ότι «ντρέπεται» από την όλη κατάσταση.
Στον αντίποδα, η Αρλίν Φόστερ, ηγέτιδα του DUP, απέρριψε την ιδέα της αναστολής της μισθοδοσίας, κρίνοντας πως «θα ήταν εύστοχο εάν δεν κάναμε πραγματικά απολύτως τίποτα» για την άρση του αδιεξόδου κι ενώ οι διαπραγματεύσεις με το Sinn Féin συνεχίζονται έως αυτήν την εβδομάδα.
Στο Twitter, ωστόσο, ορισμένοι εκτιμούν ότι αν η καταβολή των μισθών «παγώσει» θα συνέβαλε στο να καταγραφθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις που δεν προχωρούν εξαιτίας των δύο αξιώσεων που προβάλλει το Sinn Féin: τη νομιμοποίηση του γάμου προσώπων του ιδίου φύλου και τη νομική προστασία της ιρλανδικής γλώσσας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
