Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 3/11

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ-ΝΗΣΙ ΜΑΝΟΥΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Οι πρόσφυγες που παραμένουν στο κέντρο κράτησης στο νησί Μάνους υποφέρουν από την πείνα



AFP-Reuters

Οι πρόσφυγες που είναι κλεισμένοι σε ένα κέντρο κράτησης της Αυστραλίας στο νησί Μάνους της Παπούας Νέας Γουινέας, όπου είναι αντιμέτωποι με πολύ ζέστη και έλλειψη τροφίμων, δηλώνουν ότι βρίσκονται σε κακή ψυχολογική κατάσταση και απελπισία. Αυτό το κέντρο κράτησης, που είχε ανοίξει η Αυστραλία για να μένουν οι αιτούντες άσυλο μέχρις ότου εξεταστεί το αίτημά τους, έκλεισε επισήμως την Τρίτη, έπειτα από απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Παπούας Νέας Γουινέας. Όμως οι περίπου 600 άνθρωποι που ζουν εκεί παραμένουν κλεισμένοι σε αυτό χωρίς νερό και ηλεκτρικό, ενώ τα τρόφιμά τους εξαντλούνται. Οι αρχές έχουν ζητήσει από τους πρόσφυγες να μεταφερθούν σε άλλα κέντρα, όμως εκείνοι δηλώνουν ότι φοβούνται για την ασφάλειά τους, καθώς κάποιοι κάτοικοι της περιοχής είναι εχθρικοί απέναντί τους, όπως δηλώνουν οι δικηγόροι των ανδρών. «Η τρέχουσα κατάσταση είναι κατάθλιψη και δυστυχία», δήλωσε στο AFP ο Αμπντούλ Αζίζ Άνταμ, ένας Σουδανός πρόσφυγας. «Αλληλοβοηθιόμαστε. Προσπαθούμε να αλληλοβοηθηθούμε, απλώς για να παραμείνουμε ζωντανοί». Ο Ιρανός Μπεχρούζ Μπουσανί, ένας άλλος κρατούμενος στο νησί Μάνους, εξήγησε στο Twitter ότι οι πρόσφυγες πεινάνε. «Αυτή τη στιγμή εκατοντάδες γυμνοί άνδρες κοιμούνται γύρω μου. Πεινάνε και εξασθενούν», τόνισε. Οι κρατούμενοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν νερό χάρη στις βροχές που έπεσαν χθες, εξήγησε μιλώντας στο AFP. «Πολλοί άνθρωποι δεν καταφέρνουν να κοιμηθούν διότι φοβούνται και πεινάνε». Ο ΟΗΕ προειδοποίησε χθες για μια κατάσταση «ανθρωπιστικής έκτακτης ανάγκης». Ο Λαμ Νάι Τζιτ, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) που βρίσκεται στην περιοχή, εκτίμησε ότι η ένταση μπορεί να οξυνθεί. Μια από τις πιο βασικές ανησυχίες είναι η έλλειψη φαρμάκων, κυρίως για εκείνους που πάσχουν από ψυχολογικά προβλήματα. «Περίπου το 20% των κρατούμενων λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά εξαιτίας της κατάθλιψης από την οποία πάσχουν ή το μετατραυματικό στρες», δήλωσε ο Αυστραλός γερουσιαστής Νικ ΜακΚιμ, ο οποίος επισκέφθηκε το κέντρο την Τρίτη. Σύμφωνα με την εφημερίδα The Australian, που κατάφερε να εισέλθει στο κέντρο κράτησης την Πέμπτη, κάποιοι κρατούμενοι δεν έχουν βγει ποτέ από αυτό εδώ και χρόνια και η ιδέα τους προκαλεί άγχος. Τρία προσωρινά κέντρα έχουν ανοίξει για να υποδεχθούν τους πρόσφυγες, όμως σύμφωνα με την UNHCR, το ένα δεν είναι έτοιμο και τα άλλα δεν προστατεύονται με μπάρες ασφαλείας. Η ένταση μεταξύ των αιτούντων άσυλο και των κατοίκων έχει οξυνθεί καθώς δεν ρωτήθηκε η τοπική κοινωνία για τη δημιουργία των κέντρων αυτών, επεσήμανε η UNHCR. Στο μεταξύ η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν δήλωσε ότι η χώρα της θα μπορούσε να δεχθεί 150 πρόσφυγες, κάτι που θα προτείνει και η ίδια στον Αυστραλό πρωθυπουργό Μάλκολμ Τέρνμπουλ κατά τη συνάντησή τους την Κυριακή. «Αναμένω ότι η κατάσταση στο νησί Μάνους θα συζητηθεί στη συνάντησή μου με τον πρωθυπουργό Τέρνμπουλ την Κυριακή», ανέφερε η Άρντεν σε ανακοίνωσή της. «Σκοπεύω να επαναλάβω την πρότασή μας όταν συναντηθούμε», πρόσθεσε. Η Καμπέρα έχει στο παρελθόν απορρίψει μια παρόμοια πρόταση που είχε γίνει από τον πρώην πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας Τζον Κέλι, επικαλούμενη τον φόβο οι αιτούντες άσυλο να μπορούν να μεταβούν ελεύθερα στην Αυστραλία. Οι κάτοικοι της Νέας Ζηλανδίας μπορούν να ζουν στην Αυστραλία χωρίς βίζα.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία