 |
|
|  Σάββατο 4/11
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΠΡΟΣ ΑΠΕΛΑΣΗ
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κρίνει οτι δεν χρειάζονται πλέον προστασία
AFP-Reuters
Πάνω από 300.000 μετανάστες, κυρίως από την Αϊτή και χώρες της κεντρικής Αμερικής, που είναι μέχρι τώρα δικαιούχοι μιας ειδικής άδειας παραμονής στις ΗΠΑ, δεν έχουν πλέον ανάγκη προστασία, έκρινε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ανοίγοντας τον δρόμο για την απέλασή τους, έγραψε την Παρασκευή η εφημερίδα Washington Post.
Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Ρεξ Τίλερσον ενημέρωσε αυτή την εβδομάδα την υπηρεσιακή υπουργό Εσωτερικής Ασφαλείας (DHS) Ελέιν Ντιουκ ότι η οικονομική κατάσταση και η κατάσταση ασφαλείας στις χώρες προέλευσης των ανθρώπων αυτών δεν καθιστούν πλέον απαραίτητο να παραμείνουν στο αμερικανικό έδαφος, έγραψε η εφημερίδα, επικαλούμενη αξιωματούχους της κυβέρνησης του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ που μίλησαν υπό τον όρο να μην κατονομαστούν.
Το DHS αναμένεται να αποφασίσει προσεχώς εάν θα παρατείνει η όχι αυτό το ειδικό καθεστώς από το οποίο ωφελήθηκαν κυρίως 58.000 Αϊτινοί, που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ μετά τον καταστροφικό σεισμό του 2010.
Περίπου 57.000 πολίτες της Ονδούρας και 2.500 πολίτες της Νικαράγουας ωφελούνται επίσης από αυτή την προστασία, η οποία τους προσφέρθηκε μετά την καταστροφή που είχε προκαλέσει ο κυκλώνας Μιτς στην κεντρική Αμερική το 1998. Αυτό το καθεστώς έχει χορηγηθεί πολλές φορές σε πολίτες κρατών που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές ή συρράξεις.
Οι πιο πολυάριθμοι δικαιούχοι αυτού του ειδικού καθεστώτος προστασίας—περίπου 200.000—είναι πολίτες του Ελ Σαλβαδόρ, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον Ποστ.
Ένας εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε την Παρασκευή στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι ακόμη δεν έχει ληφθεί απόφαση και αρνήθηκε να σχολιάσει την «εσωτερική διαβούλευση μεταξύ των υπουργείων» της αμερικανικής κυβέρνησης.
Στην πλειονότητά τους, οι μετανάστες στους οποίους χορηγήθηκε καθεστώς προσωρινής προστασίας είχαν μπει στις ΗΠΑ παράτυπα, αλλά τους δόθηκε η άδεια να παραμείνουν στη χώρα και να εργαστούν εξαιτίας της αστάθειας στις πατρίδες τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
