Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 9/11

ΓΕΡΜΑΝΙΑ-Die Welt

Eπιστροφή της φτώχειας



Die Welt

Στη Γερμανία, σχεδόν το 20% του πληθυσμού κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 16 εκατομμύρια άτομα, όπως αναφέρει η Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία. Δεκαέξι εκατομμύρια Γερμανοί απειλούνται από τη φτώχεια και τον αποκλεισμό. Η συνταξιοδοτική πολιτική των τελευταίων ετών δεν έφερε τίποτα για τους άπορους. Ακόμα και οι δυνητικοί εταίροι της Τζαμάικας βασίζονται περισσότερο ή λιγότερο σε λανθασμένες συνταγές. Aν και η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται για χρόνια, η απασχόληση είναι σε επίπεδα ρεκόρ και οι συντάξεις και οι μισθοί έχουν αυξηθεί πρόσφατα σημαντικά, σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού ζει σε επισφαλείς συνθήκες. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, 16 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα απειλούνται από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ειδικά μεταξύ των ηλικιωμένων, η αναλογία των ανθρώπων που πρέπει να πλησιάσουν με λίγα χρήματα αυξάνεται σταθερά. Η συνταξιοδοτική πολιτική των τελευταίων ετών δεν έχει σταματήσει αυτή την τάση. Και οι έννοιες που παρουσιάζουν τα κόμματα σε έναν πιθανό συνασπισμό της Τζαμάικας συνήθως αγνοούν πλήρως τις αιτίες της φτώχειας των ηλικιωμένων. Οι στατιστικοί χρησιμοποιούν μια ευρεία έννοια της φτώχειας. Απειλούνται λοιπόν όλα τα άτομα που διαθέτουν λιγότερο από το 60% του μεσαίου εισοδήματος, με το όριο της φτώχειας να είναι 1064 ευρώ για ένα άτομο και 2234 ευρώ το μήνα για οικογένεια τεσσάρων. Επιπλέον, ένα άλλο 3,7% του πληθυσμού, έχουν κάποιες δυσκολίες να αγοράσουν ένα νέο πλυντήριο, να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο ή τουλάχιστον μια εβδομάδα για διακοπές. Επιπλέον, η αρχή περιλαμβάνει επίσης όλα τα άτομα κάτω των 60 ετών που ζουν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό, γεγονός που ισχύει για σχεδόν έναν στους δέκα Γερμανούς. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ηλικιωμένοι είχαν πάντα χαμηλότερο κίνδυνο φτώχειας από ό, τι η νεότερη γενιά. Αλλά τα τελευταία χρόνια, το ποσοστό της φτώχειας αυξάνεται σταθερά μεταξύ των συνταξιούχων. Το 2010 είχε μόλις πάνω από 14 τοις εκατό των ανθρώπων άνω των 65 ετών και περίπου δώδεκα τοις εκατό του πάνω από 75 λιγότερο από το 60 τοις εκατό του μέσου εισοδήματος διαθέσιμο, αυτή ήταν η τελευταία χρονιά ήδη το 17,6 τοις εκατό των άνω των 65 ετών και 16,2 τοις εκατό των υπερηλίκων. Για πρώτη φορά, ο κίνδυνος φτώχειας των ηλικιωμένων είναι επομένως μεγαλύτερη από ό, τι είναι η περίπτωση στο γενικό πληθυσμό.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία