 |
|
|  Παρασκευή 10/11
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ
Σεξομανής μητέρα εξομολογείται: Παρατούσα για μέρες ολομόναχα τα παιδιά μου για να βρίσκω εραστές
Η Monique Price ακολουθεί ειδική θεραπεία αλλά ακόμα αισθάνεται την ανάγκη να κάνει τουλάχιστον έξι φορές τη μέρα σεξ
Πηγή Mirror
Τον καταστροφικό τρόπο με τον οποίο επηρέασε τη ζωή της ο εθισμός της με το σεξ, τον οποίο ανέπτυξε από την τρυφερή ηλικία των 15 ετών, περιέγραψε στην εφημερίδα Mirror η 25χρονη σήμερα Monique Price.
Η μητέρα τεσσάρων παιδιών μοιράστηκε την ιστορία της θέλοντας να κάνει τον κόσμο να καταλάβει ότι ο εθισμός με το σεξ είναι σχεδόν το ίδιο ολέθριος με εκείνον των ναρκωτικών, αφού θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του εθισμένου ατόμου, πληγώνοντας ταυτόχρονα τα αγαπημένα του πρόσωπα και όσους εξαρτώνται από αυτό.
Η Price εκτιμά ότι την τελευταία δεκαετία έχει κάνει σεξ περισσότερες από 1.000 φορές με τουλάχιστον 100 διαφορετικούς εραστές. Σε κάποιες φάσεις της ζωής της, ο εθισμός της ήταν τόσο εκτός ελέγχου που έβαζε τα παιδιά της το βράδυ για ύπνο και στη συνέχεια έβγαινε για να βρει άγνωστους εραστές, συχνά μένοντας επί μέρες ολόκληρες μακριά από το σπίτι της.
Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει σταδιακά την εμπιστοσύνη των γονιών της και όλου του κύκλου της, που τη θεωρούσε - δικαίως - άκρως ακατάλληλη για μητέρα.
«Ο εθισμός με το σεξ είναι σαν τον εθισμό με τα ναρκωτικά. Κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να πάρεις τη δόση σου και δεν σε νοιάζει πώς θα το καταφέρεις ή ποιους θα πληγώσεις στο ενδιάμεσο. Είναι μια ακατανίκητη ορμή που κυριεύει το μυαλό και το κορμί σου. Δεν κατανοούσα ότι αυτό που έκανα ήταν επικίνδυνο επειδή σκεφτόμουν μόνο αυτήν την επιθυμία», λέει σήμερα η 25χρονη εξηγώντας ότι οι νυχτερινές περιηγήσεις της ακόμα και όταν ήταν έγκυος είχαν ως αποτέλεσμα να κολλήσει διάφορα αφροδίσια νοσήματα.
«Στις εγκυμοσύνες οι ορμόνες αύξαναν ακόμη περισσότερο την όρεξή μου για σεξ και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα που κόλλησα θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημιά στα παιδιά μου. Όμως και πάλι δεν μπορούσα να σταματήσω επειδή το σώμα μου δεν με άφηνει», προσθέτει η Price, περιγράφοντας τον εθισμό της ως μια «μεγάλη μαύρη τρύπα που την είχε καταπιεί και δεν ήξερε πώς να αποδράσει». Κατά τη διάρκεια αυτή της σκοτεινής δεκαετίες, όπως η ίδια αποκάλυψε, συμμετείχε σε πολλά όργια ενώ συχνά διακινδύνευσε τη ζωή της ακολουθώντας επικίνδυνους άνδρες σπίτι της.
Ευτυχώς για την ίδια, τον Οκτώβριο του 2016 γνώρισε διαδικτυακά έναν άνδρα που επρόκειτο να αλλάξει για πάντα τη ζωή της, αποσπώντας την προσοχή της από το σεξ και κάνοντας της να νοιαστεί για άλλα πράγματα, όπως η αγάπη και η αφοσίωση. Ο Brandon είναι σήμερα ο μνηστήρας της και μαζί επιχειρούν να νικήσουν αυτήν την καταστροφική εξάρτηση, που η 25χρονη υποστηρίζει ότι «παραλίγο να τη σκοτώσει». Η νεαρή γυναίκα ακολουθεί θεραπεία, ωστόσο ακόμα αισθάνεται την ανάγκη να κάνει τουλάχιστον έξι φορές τη μέρα σεξ, κάτι που προσπαθεί να περιορίσει προκειμένου να μην φουντώσει ξανά ο εθισμός της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
