Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Kυριακή 12/11

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η Αγγλίδα Ράφεϊ Κάσιντι θεωρείται η επόμενη μεγάλη σταρ του κινηματογράφου



Interviewmagazine

Είναι 15 χρονών, αλλά έχει ήδη συμπρωταγωνιστήσει σε ταινίες με τον Τζορτζ Κλούνεϊ και τη Σαρλίζ Θερόν. Η Αγγλίδα ηθοποιός, Ράφεϊ Κάσιντι υποδύεται την κόρη της Νικόλ Κίντμαν και του Κόλιν Φάρελ στην ταινία «Ο θάνατος του Ιερού Ελαφιού» (The Killing of a Sacred Deer) του Γιώργου Λάνθιμου. Γεννήθηκε σε μία δημιουργική οικογένεια, ο πατέρας της διδάσκει υποκριτική και τα αδέλφια της εργάζονται στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας, οπότε ήταν θέμα χρόνου να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση. Η είσοδός της στον κινηματογραφικό στίβο ήταν όμως καθαρή τύχη, όπως αναφέρει σε συνέντευξή της στο Interviewmagazine. Ο μεγαλύτερος αδελφός της ήταν σε οντισιόν για έναν ρόλο σε ένα δράμα του BBC και «απλά έτυχε να ήμουν εκεί» θυμάται η Κάσιντι. "Οι υπεύθυνοι για το κάστινγκ χρειαζόταν ένα κορίτσι και απλά βρέθηκα εκεί". Η Κάσιντι εμφανίστηκε σε μικρούς ρόλους στην τηλεόραση, στη συνέχεια στα εννέα της χρόνια στο remake του Τιμ Μπάρτον Dark Shadows (2012). Το ταλέντο της αποκαλύφθηκε στην ταινία Tomorrowland του 2015 σε σκηνοθεσία Μπραντ Μπερντ στην οποία υποδύθηκε ένα έξυπνο android με το όνομα Athena. Τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στο Tomorrowland και το The Killing of A Sacred Deer σημείωσε εντυπωσιακή εξέλιξη και θεωρείται η επόμενη Κάρεϊ Μάλιγκαν. «Στο Λονδίνο πέρασα από οντισιόν με τον Γιώργο Λάνθιμο, που ήταν πολύ τέλεια, επειδή έπρεπε να κάνω περίεργα πράγματα, όπως να μιλάω όσο πιο γρήγορα μπορώ και μετά έπρεπε να αναπνέω, έπρεπε να λιποθυμήσω» τονίζει Ο Λάνθιμος εντυπωσιάστηκε από την ικανότητά της να λιποθυμά και μία εβδομάδα αργότερα έμαθε ότι πήρε τον ρόλο ως Κιμ Μέρφι. Στο ψυχολογικό θρίλερ σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου μία οικογένεια αναστατώνεται όταν ένα μυστήριο αγόρι μπαίνει στη ζωή των μελών με απειλητικές προθέσεις. O καρδιοχειρουργός Κόλιν Φάρελ συνάπτει μια ιδιαίτερη σχέση με έναν έφηβο ασθενή του και προσπαθεί να τον εντάξει στην οικογένειά του, πράγμα που θα αποβεί μοιραίο. «Είναι για τους ανθρώπους που πρέπει να συνειδητοποιούν τις συνέπειες των πράξεών τους» σημειώνει η 15χρονη ηθοποιός. Η Ράφεϊ Κάσιντι ενδιαφέρεται πολύ για τη μόδα, παρακολουθεί από την πρώτη σειρά τις επιδείξεις των Louis Vuitton και Burberry και διατηρεί επαφές με τους διευθυντές δημιουργικού των οίκων. Μπορεί να είναι το επόμενο, μεγάλο βήμα της. «Πρόσφατα αποφάσισα ότι εκτός από ηθοποιός θα ήθελα να γίνω σχεδιάστρια μόδας. Θα ήθελα να σπουδάσω σχέδιο μόδας στο πανεπιστήμιο». Στην ερώτηση αν οι συμμαθητές της έχουν δει την ταινία «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» απαντά ότι ενδιαφέρονται να την δουν. «Είναι αρκετά σκοτεινή ταινία, οπότε πρέπει να είναι προετοιμασμένοι όταν θα τη δουν» υπογραμμίζει.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία