 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 12.22μμ
----------------------------------------
ΗΠΑ
----------------------------------------
Το νέο «αμερικανικό όνειρο» είναι η οκτάωρη αναμονή σε τράπεζες τροφίμων για λίγα φρέσκα τρόφιμα...
----------------------------------------
ΕΔΩ ΛΟΝΔΙΝΟ.-
Οκτώ ώρες είναι πολλές για να περιμένεις να φας. Η ουρά των αυτοκινήτων όμως σε ένα ερειπωμένο πάρκινγκ στο Χέρτφορντ της Βόρειας Καρολίνα είναι γεμάτη από ανθρώπους που περιμένουν να πάρουν μια κονσέρβα με φασόλια και μερικά μακαρόνια από την τοπική τράπεζα τροφίμων. Κι αυτό δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο. Κάθε πρωί υπάρχει μια ουρά σαν κι αυτήν κάπου στη Βόρεια Καρολίνα.
Αυτή η ουρά των αυτοκινήτων, γράφει ο Πολ Λιούις στην Γκάρντιαν, είναι ένα σύμβολο της απελπισίας που κυριαρχεί στη Βόρεια Καρολίνα από τον περασμένο Ιούλιο, οπότε τέθηκαν σε εφαρμογή οι περικοπές στα επιδόματα ανεργίας. Από τότε, η Βόρεια Καρολίνα έχει γίνει η χειρότερη αμερικανική πολιτεία για να μείνει κανείς χωρίς δουλειά.
«Υπήρχε κάποιος τις προάλλες που ήθελε μόνο μια πλάκα σαπούνι», λέει η Λόρα Ουίλιαμς, μια εθελόντρια στο Ελίζαμπεθ Σίτι. «Ενας άλλος μου ζήτησε χαρτί υγείας, λέγοντας ότι αναγκάζεται να χρησιμοποιεί φίλτρα του καφέ. Μας ζητούν πολλοί χαρτί υγείας, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλα αποθέματα γιατί δίνουμε έμφαση στις κονσέρβες».
Η μάχη που δίνεται αυτόν τον μήνα στην Ουάσινγκτον έχει αντικείμενο το κατά πόσον πρέπει να αποκατασταθούν τα ομοσπονδιακά επιδόματα για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να είναι άνεργοι και για τους οποίους τα επιδόματα στην πολιτεία τους έχουν εξαντληθεί. Τα ομοσπονδιακά αυτά επιδόματα κόπηκαν στις 28 Δεκεμβρίου, με αποτέλεσμα 1,4 εκατομμύρια Αμερικανοί να έχουν μεγάλο πρόβλημα. Ο Λευκός Οίκος και οι Δημοκρατικοί θέλουν την αποκατάστασή τους, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί αντιστέκονται.
Αυτό που ζει σήμερα η Βόρεια Καρολίνα ενδέχεται να επεκταθεί σε όλη τη χώρα αν δεν υπάρξει συμφωνία.
Οι άνθρωποι που περίμεναν στην ουρά στο Χέρτφορντ ανήκαν σε όλες τις ηλικίες, από 19 ως 77 ετών. Περιλάμβαναν συνταξιούχους, φοιτητές, πρόσφατα απολυμένους και ανθρώπους που αμείβονται με τον ελάχιστο μισθό. Ο λόγος που περίμεναν τόσες ώρες είναι ότι ήλπιζαν να πάρουν και μερικά φρέσκα τρόφιμα εκτός από κονσέρβες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
