 |
|
|  Δευτέρα 13/11
Ο ΜΠΟΜΠ ΘΥΜΩΣΕ...
Ο Μπομπ Γκέλντοφ επιστρέφει βραβείο το οποίο έχει λάβει και η ηγέτιδα της Μιανμάρ ,Σου Κι, την οποία κατηγορεί για "εθνοκάθαρση"
AFP-Reuters
Ο Ιρλανδός τραγουδιστής και ακτιβιστής Μπομπ Γκέλντοφ ανακοίνωσε σήμερα ότι θα επιστρέψει το βραβείο του «Ελευθερία της πόλης του Δουβλίνου» για να διαμαρτυρηθεί επειδή έχει τιμηθεί με το ίδιο βραβείο η ηγέτιδα της Μιανμάρ Αούγκ Σαν Σου Κι, την οποία κατηγορεί για «εθνοκάθαρση» εις βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια.
«Δεν θα ήθελα να συνδέομαι με ένα πρόσωπο που αυτή την περίοδο επιδίδεται στην εθνοκάθαρση του λαού των Ροχίνγκια στη βορειοδυτική Βιρμανία», τόνισε ο Γκέλντοφ σε ανακοίνωσή του.
«Την τιμήσαμε, τώρα μας προκαλεί αηδία και μας ντροπιάζει», πρόσθεσε.
Ο Γκέλντοφ θα μεταβεί στις 11:00 (τοπική ώρα, 13:00 ώρα Ελλάδας) στο δημαρχείο του Δουβλίνου για να επιστρέψει το βραβείο του με το οποίο τιμήθηκε το 2005.
«Είμαι ένας πολύ περήφανος Δουβλινέζος, όμως δεν μπορώ με καθαρή τη συνείδησή μου να εξακολουθώ να είμαι ένας από αυτούς που έχουν λάβει αυτή τη μεγάλη διάκριση, εφόσον η Σου Κι παραμένει μεταξύ τους», υπογράμμισε ο Γκέλντοφ.
Η τύχη των Ροχίνγκια, μιας μουσουλμανικής μειονότητας στη Μιανμάρ που θεωρείται η πλέον διωκόμενη στον κόσμο, έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας.
Περίπου 900.000 Ροχίνγκια έχουν καταφύγει στο Μπανγκλαντές όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες σε καταυλισμούς προσφύγων. Η έξοδος περισσότερων από 600.000 εξ αυτών από τα τέλη Αυγούστου έχει χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ «εθνοκάθαρση».
Η Σου Κι, γνωστή στο παρελθόν για τη μάχη της υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήταν υπό κατ’ οίκον περιορισμό το 1999 οπότε τιμήθηκε με το βραβείο «Ελευθερία της πόλης του Δουβλίνου» και το παρέλαβε στη διάρκεια μιας τελετής που πραγματοποιήθηκε στην Ιρλανδία το 2012, δύο χρόνια αφού αφέθηκε ελεύθερη.
Τον προηγούμενο μήνα το βρετανικό πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ανακοίνωσε ότι αποσύρει το βραβείο που της είχε απονείμει, ενώ αυξάνονται οι φωνές που ζητούν να ανακληθεί και το Νόμπελ Ειρήνης με το οποίο έχει τιμηθεί η Σου Κι εξαιτίας των διώξεων εναντίον των Ροχίνγκια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
