 |
|
|  Τρίτη 14/11
ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΕ ΒΟΡΕΙΟΚΟΡΕΑΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Κατά τη διαφυγή του δέχθηκε περίπου 40 σφαίρες και νοσηλευεται στη Νότια Κορέα σε ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση
AFP-Reuters
Βορειοκορεάτης στρατιώτης λιποτάκτησε χθες Δευτέρα διασχίζοντας τα σύνορα με τη Νότια Κορέα ,αλλά δέχθηκε περίπου 40 σφαίρες από τους άλλους Βορειοκορεάτες στρατιώτες, εκ των οποίων οι έξι τον τραυμάτισαν.
Η Διοίκηση του ΟΗΕ στην Κορέα (UNC), που εποπτεύει το μεθοριακό χωριό Πανμουντζόμ, περιέγραψε σήμερα τις συνθήκες αυτής της λιποταξίας, ένα σπάνιο φαινόμενο, εξηγώντας ότι ο στρατιώτης έφτασε με ένα όχημα κοντά στα αυστηρά φυλασσόμενα σύνορα μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.
«Βγήκε από το όχημα και έτρεξε προς τη Νότια Κορέα περνώντας τα σύνορα την ώρα που άλλοι στρατιώτες από τη Βόρεια Κορέα τον πυροβολούσαν», διευκρινίζει η UNC σε ανακοίνωσή της.
Αφού πέρασε τα σύνορα αναζήτησε καταφύγιο σε ένα κτίριο στη Νότια Κορέα.
Ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Βόρειας Κορέας διευκρίνισε ότι ο Βορειοκορεάτης εντοπίστηκε από τρεις Νοτιοκορεάτες που έσπευσαν να τον βοηθήσουν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Βορειοκορεάτες στρατιωτικοί πυροβόλησαν εναντίον του 40 φορές.
Ο γιατρός που εξέτασε τον λιποτάκτη, ο οποίος διακομίστηκε με ελικόπτερο σε νοσοκομείο, διευκρίνισε ότι έχει τραυματιστεί σοβαρά στην κοιλιακή χώρα.
«Φέρει τουλάχιστον έξι τραύματα από σφαίρες και αυτό στην κοιλιακή χώρα είναι το πιο σοβαρό», δήλωσε ο Λι Κουκ-Γιονγκ στους δημοσιογράφους.
«Έχουν επηρεαστεί τα όργανά του. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα αντέξει», πρόσθεσε ο γιατρός, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση της υγείας του «πολύ σοβαρή».
Είναι πολύ σπάνιο Βορειοκορεάτες στρατιώτες να λιποτακτούν στη Νότια Κορέα από την «κοινή ζώνη ασφαλείας» στο Πανμουντζόμ, τον μόνο τομέα της αποστρατικοποιημένης ζώνης μεταξύ των δύο χωρών όπου βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο στρατιώτες και των δύο πλευρών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
