 |
|
|  Tρίτη 14/11
XOΛΙΓΟΥΝΤ
Τιμητικά 'Οσκαρ στους Ντόναλντ Σάδερλαντ, Ανιές Βαρντά, Τσαρλς Μπέρνετ, 'Οουεν Ρόιζμαν
ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ
Αφήνοντας στην άκρη για λίγο το σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης, οι αστέρες του Χόλιγουντ συγκεντρώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου για να τιμήσουν τη δουλειά του ηθοποιού Ντόναλντ Σάδερλαντ και τεσσάρων ακόμη σκηνοθετών που βραβεύτηκαν με τιμητικά 'Οσκαρ.
Ο 82χρονος Σάδερλαντ έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 140 ταινίες, ανάμεσά τους οι "The Dirty Dozen" ("Και οι 12 ήταν καθάρματα", 1967), "MASH" (1970) και "Don't Look Now" ("Μετά τα μεσάνυχτα", 1973) και στη νεότερη γενιά είναι γνωστός λόγω της συμμετοχής του στο franchise "Hunger Games" ("Αγώνες Πείνας"). Ωστόσο ουδέποτε βραβεύτηκε με 'Οσκαρ.
Το βραβείο "αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, για την οικογένεια μου", είπε ο Σάδερλαντ στην ετήσια τελετή των βραβείων Κυβερνητών, όπου αγαλματίδια των 'Οσκαρ απονέμονται για να τιμήσουν την προσφορά ενός καλλιτέχνη καθ΄όλη τη διάρκεια της καριέρας του στον κινηματογράφο.
"Θα ήθελα να μπορούσα να πω ευχαριστώ στους χαρακτήρες τους οποίους υποδύθηκα, τους ευχαριστώ γιατί με συντρόφευσαν στη ζωή μου."
Η Τζένιφερ Λόρενς, που πρωταγωνιστεί στη σειρά "Hunger Games", δήλωσε ότι η δουλειά του Σάδερλαντ "είναι η μαγεία του κινηματογράφου σε όλο της το μεγαλείο".
Η Αντζελίνα Τζολί παρουσίασε τη γεννημένη στο Βέλγιο Ανιές Βαρντά, την 89χρονη σκηνοθέτη-σύμβολο του γαλλικού σινεμά, που έλαβε τιμητικό 'Οσκαρ για το σύνολο του έργου της. Η Βαρντά ξεκίνησε την καριέρα της στη νουβέλ βαγκ, στο κίνημα που συντάραξε τον γαλλικό κινηματογράφο τη δεκαετία του 1950 και του 1960. Οι ταινίες "La Pointe Courte" (1955), "Κλεό 5-7" (1961) και "Δίχως στέγη δίχως νόμο" (1985) συγκαταλέγονται στο έργο της. Τζολί και Βαρντά χόρεψαν πάνω στη σκηνή αυτοσχεδιάζοντας. "Έχω λάβει πολλά βραβεία. Εδώ στη Μέκκα του κινηματογράφου, στο Χόλιγουντ, έλαβα το καλύτερο", είπε η Βαρντά.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν σταρ όπως ο Ντάστιν Χόφμαν, ο Τζέικ Τζίλενχαλ, η 'Εμα Στόουν, ο Κόλιν Φάρελ, ο Τομ Χανκς και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Ο Τσαρλς Μπέρνετ, ο αφροαμερικανός σκηνοθέτης ταινιών όπως "To Sleep With Anger" (1990) με πρωταγωνιστή τον Ντάνι Γκλόβερ και "The Glass Shield" ("Υποψία εγκλήματος", 1994) στην οποία εμφανίζεται ο αμερικανός ράπερ Ice Cube, μίλησε για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε προκειμένου να αφηγηθεί ιστορίες της κοινότητας του στην ομιλία αποδοχής του βραβείου του. "Εναπόκειτο σε μας να αφηγηθούμε την ιστορία μας, την ανθρώπινη φύση μας με τον δικό μας τρόπο... χρησιμοποιώντας την κινηματογραφική ταινία ως έναν τρόπο για κοινωνική αλλαγή", δήλωσε.
Ο μεξικανός σκηνοθέτης Αλεχάντρο Ιναρίτου, που έλαβε δύο 'Οσκαρ για τις ταινίες "Birdman" (2014) και "The Revenant" ("Η Επιστροφή", 2015), τιμήθηκε επίσης για την ταινία του εικονικής πραγματικότητας "Carne y Arena" που βάζει τον θεατή στη θέση μεταναστών που προσπαθούν να περάσουν τα αμερικανικά σύνορα. Αφιέρωσε το τιμητικό του 'Οσκαρ στους μετανάστες "των οποίων η πραγματικότητα παραβλέπεται και είναι όμηροι ιδεολογιών και προσδιορισμών, μη δίνοντας σε αυτούς τη δυνατότητα να γίνουν κατανοητοί και αγαπητοί".
Ο Χόφμαν παρουσίασε τον κινηματογραφιστή 'Οουεν Ρόιζμαν, με τον οποίο συνεργάστηκε στις ταινίες "Tootsie" (1982) και "Straight Time" (Ο Κυνηγημένος", 1978) λέγοντας: "Είναι ο τρόπος που ο Ρόιζμαν συνδυάζει τη διαίσθηση, την προσαρμοστικότητα και τη δεξιοτεχνία που τον κάνει ξεχωριστό".
Ο Ρόιζμαν, ο οποίος ήταν πέντε φορές υποψήφιος για 'Οσκαρ αλλά ουδέποτε απέσπασε το βραβείο, ευχαρίστησε όλους όσους συνεργάστηκαν μαζί του. "Αυτή η βραδιά σημαίνει πολλά για μένα", τόνισε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
