 |
|
|  Σάββατο 18/11
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
Στη Σουηδία μετά τις γυναίκες απο τον χώρο τού Θεάματος,και 2.000 γυναίκες μουσικοί καταγγέλλουν περιστατικά σεξουαλικών κακοποιήσεων που βίωσαν
AFP
«Όταν πέφτουμε θύματα βιασμού από έναν ταλαντούχο μουσικό, χάνουμε πολλούς φίλους»: 1.993 καλλιτέχνιδες από τη Σουηδία κατήγγειλαν σε ένα άρθρο τις επιθέσεις, τα περιστατικά βιασμών και παρενόχλησης που έχουν βιώσει στον κόσμο της μουσικής.
Οι υπογράφουσες, μεταξύ αυτών αστέρια του τραγουδιού όπως η Ζάρα Λάρσον και η Ρόμπιν, εξεγείρονται ενάντια στην «κουλτούρα της σιωπής» σε μια βιομηχανία όπου η παρενόχληση και οι επιθέσεις αποτελούν «κυρίως τον κανόνα παρά την εξαίρεση».
«Όσοι κατέχετε ηγετικές θέσεις στον κόσμο της μουσικής, η ευθύνη είναι δική σας προκειμένου καμία να μην βιώνει τη σεξουαλική παρενόχληση και εσείς έχετε αποτύχει» γράφουν οι γυναίκες στην εφημερίδα Dagens Nyheter.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε μία εβδομάδα έπειτα από εκείνο που συνυπέγραφαν 456 γυναίκες ηθοποιοί, όπου κατήγγειλαν την παρενόχληση, τις επιθέσεις και την κουλτούρα της σιωπής στον κινηματογράφο και το θέατρο.
Ορισμένες από αυτές τις ηθοποιούς αναμένεται να συναντηθούν την 19η και 20η Νοεμβρίου για να αφηγηθούν τις μαρτυρίες τους από τη σκηνή.
Με το σύνθημα #närmusikentystnar (όταν η μουσική σταματά) γυναίκες αφηγούνται τα προσωπικά τους βιώματα, πολλές φορές πρόκειται για ιστορίες βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης, και στοχεύουν- χωρίς να τους κατονομάσουν, διάσημους καλλιτέχνες, παραγωγούς αλλά και φημισμένους ατζέντηδες στη Σουηδία και το εξωτερικό.
«Προσποιήθηκα, όπως σε μια ταινία. Το θεώρησα άσχημο, μου άφησε μια αηδιαστική γεύση στο στόμα μου. Μου στέρησε τη χαρά να κάνω το δικό μου άλμπουμ. Καταχράστηκε την εμπιστοσύνη μου» είπε μια τραγουδίστρια.
«Μου επιτέθηκε ένας μουσικός (…) στη σκηνή» ενώ δίναμε παράσταση, θυμάται μια άλλη καλλιτέχνιδα.
Επιπλέον, 1.300 γυναίκες, στελέχη της πολιτικής που προέρχονται από συντηρητικές μέχρι αριστερές παρατάξεις, μεταξύ αυτών και βουλευτίνες, κατήγγειλαν σήμερα ανάλογα περιστατικά παρενοχλήσεων και βίας υπό την ετικέτα #στους διαδρόμους της εξουσίας.
«Ασχοληθήκαμε με την πολιτική για να αλλάξουμε τον κόσμο και χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει καταρχάς να αλλάξουμε τον πολιτικό κόσμο» συνυπογράφουν οι γυναίκες πολιτικοί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
