 |
|
|  Τετάρτη Ωρα 4.06μμ
----------------------------------------
Στις χώρες με τον υψηλότερο κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης συγκαταλέγει την Ελλάδα το Economist
----------------------------------------
ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
Την εκτίμηση του Economist ότι η Ελλάδα βρίσκεται στις χώρες με τον υψηλότερο κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης, γεγονός το οποίο απέδωσε στο έβδομο συνεχιζόμενο έτος ύφεσης της οικονομίας, μετέφερε ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού The Economist Ντάνιελ Φράνκλιν (Daniel Franklin) κατά τη διάρκεια παρουσίασης της ετήσιας έκδοσης του βρετανικού ομίλου «Ο Κόσμος το 2014» για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Αναλύοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες η Ελλάδα εισέρχεται στο 2014, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ) Κωνσταντίνος Μίχαλος και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Λιανικών Πωλήσεων Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ) Αντώνης Μακρής, μίλησαν για εξαντλούμενες αντοχές της ελληνικής κοινωνίας λόγω των επιπτώσεων της συνεχιζόμενης λιτότητας και της ύφεσης της οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο, εξέφρασαν την άποψη ότι οι εταίροι της Ελλάδας, οι οποίοι καθορίζουν τους όρους του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, θα πρέπει να επιδείξουν μεγαλύτερη κατανόηση προς αυτή την κατεύθυνση. Εκτίμησαν δε ότι έως σήμερα το μεγαλύτερο βάρος έχει σηκώσει ο ιδιωτικός τομέας σε αντίθεση με τον δημόσιο.
Αναλυτικότερα, ο υπεύθυνος της έκδοσης Ντάνιελ Φράνκλιν προέβλεψε ότι το 2014 τα καλά οικονομικά νέα θα έρθουν από τη Δύση, με τις χώρες του G4 να συνδράμουν το παγκόσμιο πραγματικό ΑΕΠ κατά 544 δισ. δολ. (ΗΠΑ- 370 δισ. δολ., Ιαπωνία- 91 δισ. δολ., Βρετανία- 43 δισ. δολ., Γερμανία- 40 δισ. δολ.).
Ο ίδιος εκτίμησε ότι η ελίτ των επιτυχημένων επιχειρηματιών στον τομέα της τεχνολογίας θα διαδεχθεί τα "golden boys" των τραπεζών στο παγκόσμιο οικονομικό προσκήνιο και κατ’ επέκταση θα αποτελέσει το «κόκκινο πανί» για τη διεθνή κοινή γνώμη.
Στην κορυφή της κατάταξης με βάση την ταχύτητα οικονομικής ανάπτυξης ο κ. Φράνκλιν τοποθέτησε -στη θέση της μέχρι πρότινος πρωτοπόρου Κίνας, η οποία είναι πλέον χώρα μεσαίου εισοδήματος με πιο αργή ανάπτυξη- χώρες όπως το Νότιο Σουδάν και η Μογγολία.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Φράνκλιν αναφέρθηκε στην ένταση η οποία απορρέει από το ευαίσθητο θέμα των νησιών ανάμεσα στην Κίνα και την Ιαπωνία.
Τόνισε επίσης ότι το 2014, με την ολοκλήρωση της κατασκευής του, το Sky City (Σαγκάη) θα είναι το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο με ύψος 838 μέτρα.
Αναφέρθηκε, εξάλλου, στο γεγονός ότι ο ιδρυτής της Virgin Ρίτσαρντ Μπράνσον (Richard Branson) θα διοργανώσει το πρώτο εμπορικό ταξίδι στο διάστημα, στο οποίο θα συμμετάσχει και ο ίδιος μαζί με τα δύο παιδιά του.
Σχετικά με το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου προέβλεψε ότι θα προσελκύσει τα βλέμματα του φιλοθεάμονος κοινού στη Βραζιλία, ενώ ανέφερε ότι πιθανές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης, με αιχμή το κόστος ανάληψης της διοργάνωσης, ενδεχομένως να επισκιάσουν τα ματς.
Το 2014, σύμφωνα με τον κ. Φράνκλιν, το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κληθεί να ψηφίσει σε εθνικό επίπεδο, γεγονός που οφείλεται στη διεξαγωγή εκλογικών διαδικασιών σε μεγάλες χώρες, όπως η Ινδία και η Βραζιλία.
Τέλος, εκτίμησε ότι μεγάλοι «παίκτες», όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ αλλά και η Κίνα, θα έχουν σκυμμένο το κεφάλι στα εσωτερικά μέτωπα εν μέσω πολιτικής αστάθειας που θα απορρέει από τις οικονομικές δυσκολίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
