 |
|
|  Τρίτη 21/11
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ-ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
Για πρώτη φορά οι Αμερικανοί στοχοθέτησαν τα εργαστήρια ηρωίνης
Reuters
Μαχητικά της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας διεξήγαγαν για πρώτη φορά αεροπορικές επιδρομές εναντίον εργαστηρίων παραγωγής ηρωίνης στο Αφγανιστάν με στόχο να πλήξουν τη βασική πηγή εσόδων των Ταλιμπάν, έγινε γνωστό από τον επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων.
Σύμφωνα με τον στρατηγό Τζον Νίκολσον, η επιχείρηση, η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τις αφγανικές ένοπλες δυνάμεις , είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφούν 8 εργαστήρια μετατροπής του οπίου σε ηρωίνη στη Χελμάντ, την «επαρχία της παπαρούνας», η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν.
«Οι επιδρομές που διεξήχθησαν θα συνεχιστούν προκειμένου να πλήξουμε τους Ταλιμπάν εκεί ακριβώς που τους πονάει» δήλωσε ο στρατηγός Νίκολσον, επικεφαλής της επιχείρησης Resolute Support του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στην Καμπούλ όπου παρουσίασε αυτήν τη «νέα στρατηγική» κατά της διακίνησης ναρκωτικών, με την οποία χρηματοδοτούνται οι Ταλιμπάν.
Έως τώρα οι βομβαρδισμοί που εξαπέλυε η αμερικανική πολεμική αεροπορία στοχοθετούσαν τις δυνάμεις των Ταλιμπάν.
Η παραγωγή οπίου διπλασιάστηκε στη χώρα το 2017 κι ανήλθε σε 9.000 τόνους σύμφωνα με τον ΟΗΕ, καθιστώντας το Αφγανιστάν τον πρώτο παραγωγό παγκοσμίως.
«Τα εγκληματικά δίκτυα που υποστηρίζουν τους Ταλιμπάν ευθύνονται για το 85% της ηρωίνης που παράγεται σε παγκόσμια κλίμακα» υπενθύμισε ο στρατηγός Νίκολσον, υπογραμμίζοντας ότι αυτή η παραοικονομία αποφέρει περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια στους Ταλιμπάν και ακόμα περισσότερα όταν η ηρωίνη εξάγεται από τη χώρα και η αξία της αυξάνεται.
«Προκαλέσαμε πλήγμα σε αυτήν την παράνομη οικονομία, στοχοθετώντας τα εργαστήρια όπου το όπιο μετατρέπεται σε ηρωίνη, τους χώρους αποθήκευσης, τα μέρη όπου φυλάσσουν τα χρήματά τους και απ’ όπου διευθύνουν και ελέγχουν» τη διακίνηση, σημείωσε ο αξιωματικός.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
