 |
|
|  Πέμπτη 23/11
ΚΟΛΟΜΒΙΑ
Έναν χρόνο μετά τη συμφωνία ειρήνης, ιθαγενείς και αφροκολομβιανοί συνεχίζουν να πέφτουν θύματα της βίας
AFP
Έναν χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση του προέδρου Χουάν Μανουέλ Σάντος και την οργάνωση FARC, ιθαγενείς και πολίτες με αφρικανικές ρίζες συνεχίζουν να πέφτουν θύματα ένοπλων οργανώσεων στο βορειοδυτικό τμήμα της Κολομβίας, μια από τις φτωχότερες περιοχές της λατινοαμερικάνικης χώρας, τονίζει σε έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία.
Στο διαμέρισμα Τσοκό «συνεχίζονται τα κρούσματα εξαναγκαστικών ομαδικών εκτοπισμών, οι θάνατοι και οι τραυματισμοί εξαιτίας των ναρκών κατά προσωπικού και οι στοχευμένες δολοφονίες μετά την αποχώρηση των FARC από την περιοχή αυτή», τονίζει η ΜΚΟ υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην έκθεσή της, υπό τον τίτλο Τα χρόνια της μοναξιάς συνεχίζονται, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη στην Μπογοτά.
Μετά τον αφοπλισμό των 7.000 μαχητών της πιο ισχυρής οργάνωσης ανταρτών στη Λατινική Αμερική, το κενό κάλυψαν τα μέλη της οργάνωσης Στρατός Εθνικής Απελευθέρωσης (ELN), που διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες με την κυβέρνηση, αλλά και οι παραστρατιωτικοί που αναδιοργανώθηκαν παρά την επίσημη διάλυση και τον αφοπλισμό τους το 2006, εξηγεί η Αμνηστία.
Η κυβέρνηση του Σάντος υπέγραψε την 24η Νοεμβρίου 2016 τη συμφωνία ειρήνης με την οργάνωση Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας, που μετασχηματίστηκε έκτοτε σε πολιτικό κόμμα διατηρώντας το ίδιο ακρώνυμο στα ισπανικά.
Όμως «μένουν ακόμη πολλά να γίνουν ώστε η διαδικασία ειρήνης να κάνει στ' αλήθεια τη διαφορά στη ζωή του κόσμου», σχολίασε ο Σαλίλ Σέτι, ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, ο οποίος ταξίδεψε στην Μπογοτά για την παρουσίαση της έκθεσης αυτής.
Μόνο μέσα στο 2017, ανέφερε η ΜΚΟ, έξι τοπικοί ηγέτες δολοφονήθηκαν στο Τσοκό, μια περιοχή γεμάτη ζούγκλες και φυσικούς πόρους σε αφθονία που όμως παραμένει η φτωχότερη της Κολομβίας. Το συγκεκριμένο διαμέρισμα θεωρείται στρατηγικής σημασίας διάδρομος για τη διακίνηση ναρκωτικών προς τον Ειρηνικό και από εκεί προς τις ΗΠΑ.
Συνολικά, μέσα στους τελευταίους εννιά μήνες έχουν δολοφονηθεί 92 ηγέτες κοινοτήτων και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κολομβία, κάτι που σημαίνει ότι η χώρα αυτή είναι μια από τις πιο επικίνδυνες στον κόσμο, μετά τη Βραζιλία, για τους ακτιβιστές, υπογράμμισε ο Σέτι.
Η πλειονότητα των 600.000 κατοίκων του Τσοκό είναι ιθαγενείς και αφροκολομβιανοί, ανήκουν δηλαδή στις κοινότητες που ιστορικά πλήρωσαν το πιο βαρύ τίμημα στον εμφύλιο πόλεμο που σπάρασσε την Κολομβία για μισό αιώνα και πλέον. «Δεν έχουν αισθανθεί την ειρήνη (...) είναι ανάγκη να δουν τα οφέλη», συμπλήρωσε ο γενικός γραμματέας της Αμνηστίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
