Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 25/11

Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης

Τα μεσογειακά σύνορα της Ευρώπης ειναι "τα πλέον θανατηφόρα στον κόσμο"



Πηγές ΔΟΜ,Hihnua

Τα μεσογειακά σύνορα της Ευρώπης παραμένουν «μακράν τα πλέον θανατηφόρα σε όλο τον κόσμο», όπως ανακοίνωσε ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ), επικαλούμενος μια νέα μελέτη που εξετάζει στοιχεία τεσσάρων δεκαετιών. Η έρευνα με τίτλο «Τέσσερις Δεκαετίες Διαμεσογειακής Μη Καταγεγραμμένης Μετανάστευσης στην Ευρώπη: Μια επισκόπηση των Στοιχείων», πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Ανάλυσης Δεδομένων Παγκόσμιας Μετανάστευσης, δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΔΟΜ, Χόρχε Γκαλίντο. «Η έκθεση αναφέρει ότι τουλάχιστον 33.761 μετανάστες αναφέρθηκαν ότι έχασαν τη ζωή τους ή ότι θεωρούνται αγνοούμενοι στη Μεσόγειο από το 2000 έως τις 30 Ιουνίου του 2017», δήλωσε ο Γκαλίντο. Ο ΔΟΜ ανέφερε επίσης ότι 161.010 μετανάστες και πρόσφυγες εισήλθαν στην Ευρώπη διά θαλάσσης έως τις 24 Νοεμβρίου του 2017, με περίπου το 75% εξ αυτών θα φθάνει στην Ιταλία και τους υπόλοιπους να μοιράζονται μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ισπανίας. Την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, καταγράφηκαν 345.831 αφίξεις στην περιοχή. Ο καθηγητής Φιλίπ Φάρζ του European University Institute και συντάκτης της μελέτης δήλωσε ότι ο αριθμός των θανάτων που αναφέρθηκαν τα τελευταία 18 χρόνια πιθανότατα υποεκτιμά την πραγματική κλίμακα της ανθρώπινης τραγωδίας. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι ο αριθμός ρεκόρ των θανάτων μεταναστών ίσως έχει αρχίσει να υποχωρεί το 2017, εν μέρει χάρη στη συνεργασία μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, και τώρα της Λιβύης, για την ανακοπή των μεταναστευτικών ροών. "Η ανακοπή της μετανάστευσης και η εξάλειψη των θανάτων στη θάλασσα μπορεί να είναι αντιφατικοί στόχοι. Το κλείσιμο των συντομότερων και λιγότερο επικίνδυνων διαδρομών μπορεί να ανοίξει μακρύτερες και πιο επικίνδυνες διαδρομές, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα θανάτων στη θάλασσα", αναφέρει ο καθηγητής Φαρζ στην έκθεση. Η έκθεση αναλύει την παράνομη μετανάστευση στη Μεσόγειο από τη δεκαετία του 1970. Υπογραμμίζει ότι οι παράτυπες αφίξεις στην Ευρώπη έχουν αυξηθεί ως απάντηση σε πιο περιοριστικές μεταναστευτικές πολιτικές από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Πρωταρχικά παραδείγματα από την έκθεση είναι η παράτυπη μετανάστευση από τη Βόρεια Αφρική και την Τουρκία στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1970, μετά την απαίτηση για θεωρήσεις εισόδου των προσωρινών εργαζομένων μεταναστών από αυτές τις περιοχές. Η απουσία νομικών οδών για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες προκειμένου να ταξιδέψουν στην Ευρώπη και να ζητήσουν άσυλο αύξησε επίσης τις αφίξεις δια θαλάσσης κατά μήκος των διαδρομών της Ανατολικής, Κεντρικής και Δυτικής Μεσογείου, ανέφερε η έκθεση.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία