 |
|
|  Σάββατο 25/11
Oργάνωση Compassion in World Farming
Τα τυριά Παρμεζάνα και Γκράνα Παντάνο παράγονται «μέσα στον πόνο»
Πηγή CIWF
Δύο από τα γνωστότερα ιταλικά τυριά, τα Παρμεζάνα (Parmesan) και Γκράνα Παντάνο (Grana Padano), παράγονται με γάλα που προέρχεται από σκελετωμένες αγελάδες οι οποίες είναι διαρκώς κλεισμένες σε εσωτερικούς χώρους και υφίστανται κακομεταχείριση, καταγγέλλει σήμερα μια οργάνωση υπέρασπισης των ζώων, η οποία παρουσιάζει και βίντεο προς επίρρωσιν των καταγγελιών της.
Η οργάνωση Compassion in World Farming («συμπόνια στην παγκόσμια γεωργία, CIWF) έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο που έχει γυριστεί σε εννέα κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις της ιταλικής κοιλάδας του Πο και δείχνει συνθήκες διαβίωσης των ζώων που προκαλούν σοκ, με αγελάδες εξαντλημένες να ζουν μέσα στα περιττώματά τους.
Η CIWF άρχισε ταυτόχρονα σήμερα μια εκστρατεία με τίτλο #notonmypasta («όχι στα ζυμαρικά μου»), που έχει στόχο να ωθήσει τους παραγωγούς αυτών των δύο τυριών, οι πωλήσεις των οποίων φθάνουν τα πέντε δισεκ. ευρώ ετησίως, να επιβάλουν ελάχιστες προδιαγραφές ευημερίας των ζώων στους κτηνοτρόφους που τους προμηθεύουν το γάλα και οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες μισού εκατομμυρίου αγελάδων.
«Τα Parmesan και Grana Padano παρουσιάζονται ως τυριά πολύ καλής ποιότητας, ενώ στην πραγματικότητα για τις αγελάδες τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια», δήλωσε η Έμα Σλαβίνσκι, διευθύντρια εκστρατειών της CIWF
«Αυτό που δείχνουν οι ερευνητές μας είναι η άθλια ζωή των ζώων μέσα στις βιομηχανικές κτηνοτροφικές μονάδες», πρόσθεσε. Βρίσκει κανείς εκεί «ζώα αποσκελετωμένα, που αντιμετωπίζονται σαν μηχανές για γάλα, που υποφέρουν για να μπορούμε εμείς να προσθέσουμε κάτι στα ζυμαρικά μας».
Ένας εκπρόσωπος της κοινοπραξίας των παραγωγών Παρμεζάνας επιβεβαίωσε πως η ευημερία των ζώων δεν περιλαμβάνεται προς το παρόν στα κριτήρια που επιβάλλονται στους παραγωγούς γάλακτος επειδή «δεν είναι κάτι που επιδρά στην ποιότητα το προϊόντος, παρά μόνο περιθωριακά».
Όμως πρόσθεσε πως οι κοινοπραξίες εξετάζουν αυτή τη στιγμή το ζήτημα και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν ένα σύστημα με στόχο να εξασφαλισθεί ένα μίνιμουμ καλής μεταχείρισης των ζώων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
