 |
|
|  Τρίτη 28/11
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ "EOKA"...
... για βασανιστήρια που υποστηρίζουν ότι υπέστησαν στη διάρκεια του αγώνα τους κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας
Πηγή «The Guardian»
Αποζημιώσεις από τη βρετανική κυβέρνηση θα διεκδικήσουν 35 Κύπριοι, πρώην μέλη της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών), για βασανιστήρια που υποστηρίζουν ότι υπέστησαν κατά τη διάρκεια του αγώνα τους κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας, όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της Guardian.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σήμερα θα διεξαχθεί προκαταρκτική ακροαματική διαδικασία σε βρετανικό δικαστήριο για να αποφασιστεί κατά πόσο η αγωγή θα πρέπει να εξεταστεί αποκλειστικά με βάση το αγγλικό δίκαιο ή και με το κυπριακό δίκαιο.
Η ακροαματική διαδικασία αποτελεί την έναρξη μιας μακράς νομικής διαδικασίας, η οποία θυμίζει παλαιότερη απόφαση ανώτερου δικαστηρίου, με την οποία επιτράπηκε σε ηλικιωμένους Κενυάτες να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τη βρετανική κυβέρνηση για βασανιστήρια που υπέστησαν από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις στη διάρκεια της εξέγερσης των Μάου Μάου την δεκαετία του 50.
Ο επικεφαλής του Συνδέσμου Βετεράνων ΕΟΚΑ Θάσος Σοφοκλέους, δήλωσε στην εφημερίδα από τη Λευκωσία ότι πρόκειται για «μία πολύ μεγάλη ημέρα» για τους ενάγοντες.
Όπως και ο ίδιος, οι περισσότεροι από τους ενάγοντες είναι 80άρηδες και δύο είναι γυναίκες. Η μία από αυτές καταγγέλλει ότι ήταν 16 ετών τη δεκαετία του 1950, όταν έπεσε θύμα βιασμού σε δάσος από αξιωματικούς του βρετανικού στρατού. Στη συνέχεια υπέστη πολυήμερη βάρβαρη ανάκριση για το ρόλο της στην ΕΟΚΑ.
«Θέλουμε δικαιοσύνη. Δεν είμαστε κατά των Βρετανών. Έχουμε πολλούς φίλους και συγγενείς εκεί. Αυτό που συνέβη ήταν εξαιτίας της πολιτικής. Πολεμήσαμε για την ελευθερία και την ένωση με την Ελλάδα, ψηφίσαμε υπέρ αυτού συντριπτικά σε ένα δημοψήφισμα, αλλά αντ’ αυτού μας βασάνισαν και μας σκότωσαν», δηλώνει στην εφημερίδα ο Σοφοκλέους.
Ο 84χρονος σήμερα συνταξιούχος γυμνασιάρχης, ο οποίος ηγήθηκε μιας ομάδας μελών της ΕΟΚΑ στο όρος Πενταδάκτυλος, περιγράφει στην εφημερίδα πόσο έντονα θυμάται τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε επί 17 ημέρες μετά τη σύλληψή του το 1956: οι συστηματικοί ξυλοδαρμοί που υπέστη από αξιωματούχους του βρετανικού στρατού και τα σώματα ασφαλείας, υποστηρίζει, του προκάλεσαν προβλήματα στην ακοή και τραύματα στη σπονδυλική στήλη και τα γόνατα. Συνολικά έμεινε φυλακισμένος επί 26 μήνες σε βρετανικές φυλακές-- αρχικά στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Λονδίνου Γουόρμγουντ Σκραμπς και έπειτα στις φυλακές Μέιντστοουν του Κεντ-- πριν εξοριστεί στη Ρόδο και τελικά απελευθερωθεί με την ανεξαρτησία το 1960.
«Θα προτιμούσαμε τέτοια δυσάρεστα πράγματα να μην έπρεπε να βγουν στην επιφάνεια στο δικαστήριο. Σίγουρα δεν θέλουμε να γίνει όλο αυτό αιτία έντασης στις (διμερείς) σχέσεις, αλλά η υπόθεσή μας δεν διαφέρει από εκείνη των Κενυατών και όπως εκείνοι θέλουμε και εμείς αναγνώριση», λέει ο ίδιος.
Η αναφορά του παραπέμπει στην υπόθεση των 5.228 επιζώντων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κένυα κατά την περίοδο της βρετανικής αποικιοκρατίας και της εξέγερσης των Μάου Μάου τη δεκαετία του 1950. Έπειτα από δικαστική μάχη στη Βρετανία, η κυβέρνηση του Λονδίνου κατέβαλε αποζημιώσεις 19,9 εκατ. λιρών σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τους ενάγοντες το 2013, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο που θέλουν να αξιοποιήσουν οι βετεράνοι της ΕΟΚΑ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
