 |
|
|  Πέμπτη 30/11
ΡΕΚΟΡ ΓΚΙΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Κατέκτησε το ρεκόρ Γκίνες για τη μεγαλύτερη νουγκατίνα σοκολάτα στον κόσμο
ΤΡΙΚΑΛΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Aποστόλης Ζώης
Μία τεράστια νουγκατίνα σοκολάτα 100,20 μέτρων, έδωσε το πιο …γλυκό ρεκόρ Γκίνες στην Καρδίτσα, συντρίβοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 45 μέτρων που κατείχε η γειτονική Ιταλία.
Το εγχείρημα του Συλλόγου Ζαχαροπλαστών Ν. Καρδίτσας, που έγινε με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας-Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, τη στήριξη του Επιμελητηρίου Καρδίτσας και με την υποστήριξη της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ζαχαροπλαστών Ελλάδος που συμμετείχε με 350 συνολικά ζαχαροπλάστες και 100 μαθητών από τα ΙΕΚ ΑΚΜΗ Θεσσαλονίκης και Λάρισας, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, σκορπίζοντας χαρά και ικανοποίηση.
Οι προετοιμασίες είχαν ξεκινήσει από νωρίς το πρωί σε έναν ειδικά διαμορφωμένο και στεγαζόμενο χώρο ώστε να πληρούνται όλες οι απαραίτητες προδιαγραφές και μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία οι κριτές του Ρεκόρ Γκίνες με επικεφαλής τον Jack Brockbank, που ήρθαν από το Λονδίνο, ξεκίνησαν τις μετρήσεις τους. Λίγο μετά τις 12.00 το μεσημέρι έγινε και η επίσημη ανακοίνωση ότι η Καρδίτσα κατέκτησε το ρεκόρ Γκίνες για τη μεγαλύτερη νουγκατίνα σοκολάτα στον κόσμο, γεγονός το οποίο καταχειροκροτήθηκε από ντόπιους και επισκέπτες.
Η νουγκατίνα που παρασκευάστηκε ζύγιζε δύο τόνους οι οποίοι αντιστοιχούσαν σε 10.000 μερίδες οι οποίες μοιράστηκαν στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο αλλά και σε ιδρύματα της περιοχής σε ειδικά χάρτινα σκεύη. Μετά από αυτή τη διαδικασία του Γκίνες, ο Σύλλογος Ζαχαροπλαστών, όπως ανακοίνωσε, θα διαθέσει σε όλα τα ζαχαροπλαστεία του Νομού Καρδίτσας το σήμα της νουγκατίνας με την πιστοποίηση του Ρεκόρ ώστε ο κάθε πελάτης να γνωρίζει στο εξής ότι πρόκειται για ένα πιστοποιημένο παραδοσιακό γλυκό του τόπου μας που αναγνωρίζεται παντού και με όλες τις προδιαγραφές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
