Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 30/11

ΕΠΙΣΤΗΜΗ-ΓΕΩΛΟΓΙΑ

Μια καταστροφική για την ανθρωπότητα έκρηξη ηφαιστείου μπορεί να είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζαμε



Πηγή "Earth and Planetary Science Letters"

Μια σούπερ-έκρηξη ηφαιστείου, ικανή να επιστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό στην εποχή των σπηλαίων, μπορεί να συμβεί νωρίτερα από ό,τι έχει υποτεθεί έως τώρα, προειδοποιούν βρετανοί επιστήμονες, με αφορμή και την πρόσφατη ενεργοποίηση του ηφαιστείου Αγκούνγκ στο Μπαλί. Οι τεράστιες εκρήξεις ηφαιστείων αποτελούν κίνδυνο για την ανθρωπότητα ανάλογο με εκείνο από μια πρόσκρουση αστεροειδούς στη Γη. Οι δύο αυτές αιτίες θεωρούνται οι κυριότερες που στο παρελθόν υπήρξαν κατά περιόδους μαζικές εξαφανίσεις ειδών από τον πλανήτη μας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή στατιστικής Τζόναθαν Ρουτζίερ της Σχολής Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωλογίας "Earth and Planetary Science Letters", ανέλυσαν τα γεωλογικά αρχεία των τελευταίων 100.000 ετών. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στις σούπερ-εκρήξεις ηφαιστείων, είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρότερος από ό,τι είχε θεωρηθεί μέχρι σήμερα. Η προηγούμενη εκτίμηση ήταν ότι συμβαίνουν κατά μέσο όρο κάθε 45 έως 714 χιλιάδες χρόνια, αλλά η νέα εκτίμηση είναι ότι συμβαίνουν κάθε 5,2 έως 48 χιλιάδες χρόνια, με πιο πιθανή εκτίμηση κάθε 17.000 χρόνια. Υπενθυμίζεται ότι ο σύγχρονος πολιτισμός, μετά τη γεωργική επανάσταση, δεν έχει ηλικία άνω των 12.000 ετών. Οι δύο πιο πρόσφατες υπερηφαιστειακές εκρήξεις συνέβησαν πριν από 25.000 έως 30.000 χρόνια, συνεπώς ίσως να μην απέχει πολύ η επόμενη. «Είμαστε κάπως τυχεροί που δεν έχουμε βιώσει καμία σούπερ-έκρηξη από τότε» δήλωσε ο Ρουτζίερ. Πρόσθεσε πάντως ότι «η απουσία σούπερ-εκρήξεων κατά τα τελευταία 20.000 χρόνια δεν σημαίνει ότι όπου νάναι θα συμβεί η επόμενη. Η φύση δεν είναι τόσο κανονική. Αυτό που μπορούμε πάντως να πούμε, είναι ότι τα ηφαίστεια είναι πιο απειλητικά για τον πολιτισμό μας από ό,τι νομίζαμε προηγουμένως». Μια τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να εκτοξεύσει στον ουρανό υλικά άνω των 1.000 γιγατόνων, αρκετά για να σκεπάσουν μια ολόκληρη ήπειρο με ηφαιστειακές στάχτες και να αλλάξουν το κλίμα του πλανήτη για χρόνια, αν όχι για δεκαετίες. Αν υπάρξουν στη σειρά περισσότερες από μία τέτοιες εκρήξεις -κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν- τότε ο κίνδυνος απειλεί όχι μόνο μια ήπειρο, αλλά όλη τη Γη.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία