 |
|
|  Σάββατο 2/12
ΙΣΛΑΝΔΙΑ
Η Κατρίν Γιακομπσντότιρ πρωθυπουργός επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού
AFP-Reuters
Το Αριστερό-Πράσινο Κίνημα της Ισλανδίας ηγείται μιας νέας κυβέρνησης συνασπισμού που προέρχεται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αφού εβδομάδες διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης καρποφόρησαν αυτή την εβδομάδα.
Η Κατρίν Γιακομπσντότιρ, η επικεφαλής του κόμματος, είναι η νέα πρωθυπουργός --αν και στα κυβερνητικά υπουργεία πρόκειται να κυριαρχήσει το κεντροδεξιό Κόμμα Ανεξαρτησίας, το οποίο κέρδισε τις περισσότερες ψήφους στις εκλογές της 28ης Οκτωβρίου.
Το Προοδευτικό Κόμμα, ένα λαϊκιστικό αγροτικό κόμμα που εκπροσωπεί συμφέροντα των αγροτών, θα συμμετάσχει επίσης στην κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας υπουργεία αρμόδια για τις μεταφορές, την παιδεία και την πρόνοια.
Εκτός από την πρωθυπουργία, οι Αριστεροί-Πράσινοι θα αναλάβουν το υπουργείο Υγείας και το υπουργείο Περιβάλλοντος -- όπου δεσμεύθηκαν ότι η Ισλανδία θα προχωρήσει περισσότερο απ' ό,τι προβλέπουν οι συμφωνίες του Παρισιού για τη μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το κόμμα κέρδισε 16,9% των ψήφων στις φετινές εκλογές.
Το Κόμμα Ανεξαρτησίας, το οποίο κέρδισε 25,2% των ψήφων, έχει κυριαρχήσει σχεδόν σε όλες τις κυβερνήσεις της Ισλανδίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και θα αναλάβει τα υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών, Αλιείας και Επιχειρήσεων.
Ο Μπγιάρνι Μπενέντικτσον του κόμματος Ανεξαρτησίας, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός πριν από τις εκλογές, θα επιστρέψει στην κυβέρνηση ως υπουργός Οικονομικών.
Η συμφωνία με τα δύο κόμματα της δεξιάς είναι ωστόσο αμφιλεγόμενη στο εσωτερικό του Αριστερού-Πράσινου Κινήματος, καθώς υπάρχουν αντιρρήσεις γι' αυτή στις τάξεις του κόμματος, των βουλευτών του περιλαμβανομένων.
Πάντως οι κομματικές ηγεσίες δικαιολογούν τη συμμαχία λέγοντας ότι θέλουν να διασφαλίσουν το πολιτικό σύστημα της Ισλανδίας, όπου γενικές εκλογές είχαν διεξαχθεί το 2013, το 2016 και το 2017 καθώς οι κυβερνήσεις κατέρρεαν. Η χώρα είχε επίσης πραγματοποιήσει πρόωρες εκλογές το 2009.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
