 |
|
|  Δευτέρα 4/11
Frankfurter Allgemeine Zeitung
Γιατί η Άγγελα Μέρκελ προσφέρει η ίδια τον καφέ;
Frankfurter Allgemeine Zeitung
Αν η Άγγελα Μέρκελ έχει καλεσμένους στο γραφείο της, τότε προσφέρει μόνη της τα ποτά ή τα ροφήματα. Αν θέλετε καφέ, σας τον σερβίρει η Γερμανίδα καγκελάριος προσωπικά. Μία μικρή χειρονομία, που έχει όμως σημασία, αναφέρει δημοσίευμα της «Frankfurter Allgemeine Zeitung».
Λίγες μέρες μετά τις γενικές εκλογές δημοσιογράφοι της «Welt» επισκέφθηκαν την καγκελάριο, Άγγελα Μέρκελ: «Η Άγγελα Μέρκελ θαυμάσια οικοδέσποινα προσφέρει η ίδια τον καφέ».
Οι συντάκτες της του «ADAC Motorwelt» είχαν την ίδια εμπειρία το ίδιο χρονικό διάστημα: «Η Μέρκελ δίνει στον προσκεκλημένο ένα φλιτζάνι καφέ».
Πριν από τις εκλογές την επισκέφθηκε ο ποδοσφαιριστής Φίλιπ Λαμ, για το «Bild am Sonntag».
Στην αρχή, εξήγησε ο Λαμ, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, η Μέρκελ αναφέρθηκε στην αρχιτεκτονική της καγκελαρίας, «προτού προσφέρει στον ποδοσφαιριστή καφέ».
Είναι ένα τρικ, ώστε πριν από τις εκλογές να δουν όλοι πόσο καλή είναι η καγκελάριος; Αναρωτιούνται οι συντάκτες του δημοσιεύματος της FAZ.
Όχι, η Άγγελα Μέρκελ προσφέρει καφέ εδώ και πολλά χρόνια. Το 2016, ένα περιοδικό έγραφε: «Η Άγγελα Μέρκελ, με μπλε σακάκι, λιτό κολιέ, φέρνει στον επισκέπτη τον καφέ του στο τραπέζι των συνεδριάσεων στο γραφείο της. Πολύ ευγενική οικοδέσποινα». Ένα χρόνο νωρίτερα δημοσιογράφοι από το Μόναχο ήταν ευτυχείς: Μετά βίας διεξάγεται έστω και ολιγόλεπτη συζήτηση, ο χρόνος εξαντλείται - αλλά τουλάχιστον η καγκελάριος φέρνει τον καφέ στο τραπέζι των συνεδριάσεων.
Οπότε είναι ένα τέχνασμα για να εντυπωσιάσει τους δημοσιογράφους; Ούτε. Αμερικανοί επικεφαλής επιχειρήσεων που επισκέφθηκαν την καγκελαρία εκθειάζουν το γεγονός ότι η καγκελάριος πιάνει το θερμός η ίδια. Και όχι μόνο στην καγκελαρία. Φωτογραφίες δείχνουν τη Μέρκελ να γεμίζει το 2011 στις Βρυξέλλες με καφέ το φλιτζάνι του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας, Γιώργου Παπανδρέου. Ή πως το 2015 σέρβιρε τον διάδοχο του, Αλέξη Τσίπρα από ασημί κανάτα. Σε μία φωτογραφία διακρίνεται ο Τσίπρας - με γεμάτο φλιτζάνι καφέ- εκείνος, όπως και η καγκελάριος, η οποία κρατά ακόμη την κανάτα - λάμπουν -σαν να τον είχε απαλλάξει απ' όλα τα χρέη, σημειώνει το δημοσίευμα.
Θα μπορούσε η μικρή χειρονομία να μην είναι καθόλου τέχνασμα, αλλά φιλική και έξυπνη; Η Άγγελα Μέρκελ είναι η πιο ισχυρή γυναίκα στον κόσμο. Αυτό προκαλεί φόβο. Για συζητήσεις που πρέπει να έχουν αποτελέσματα και για τις δύο πλευρές, είναι κακό η μία πλευρά να είναι φοβισμένη.
Η Μέρκελ δεν θέλει να είναι βασίλισσα των συζητήσεων, αλλά συνομιλήτρια. Για εκτεταμένες μικρές συζητήσεις για σπάσιμο του πάγου δεν έχει χρόνο και πιθανώς καμία επιθυμία. Σερβίρει τον καφέ, το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο. Μερικές φορές κάθεται πιο κοντά στην κανάτα, επομένως είναι απλά βολικό. Οπότε καφέ, και στη συνέχεια επί του θέματος, τονίζεται στο δημοσίευμα της FAZ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
