Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 4/12

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Τάφος που ανήκε σε έναν μαρκήσιο πριν από 3.000 χρόνια, ανακαλύφθηκε στην Κίνα



Hihnua

Η αυτόνομη περιφέρεια της Νινγκσιά Χούι στη βορειοδυτική Κίνα μπορεί να τελούσε υπό την κυριαρχία των Κινέζων αυτοκρατόρων πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι, μετά την πρόσφατη ανακάλυψη τάφων ηλικίας 3.000 χρόνων κατά τη διάρκεια ανασκαφών. Ειδικοί από κορυφαία αρχαιολογικά ινστιτούτα συγκεντρώθηκαν στην επαρχία Πενγκγιάνγκ της Νινγκσιά για να μετάσχουν στις ανασκαφές στο Γιαοχεγουάν, μία έκταση περίπου 620.000 τ.μ. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ομάδας των αρχαιολόγων, όλοι οι τάφοι είχαν λεηλατηθεί πριν από την έναρξη των ανασκαφικών εργασιών στις αρχές του 2017. Ωστόσο, η αρχαιολογική ομάδα ανακάλυψε τον κυρίως τάφο ενός μαρκήσιου, 13 μέτρα κάτω από τη γη. Αν και δεν βρέθηκαν ορειχάλκινα ταφικά αγγεία με επιγραφές που να αναφέρουν τον ιδιοκτήτη του τάφου, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως δύο φυλαχτά από νεφρίτη. Ένα παρόμοιο φυλαχτό είχε ανακαλυφθεί στον αρχαιολογικό χώρο Γινχού, στην κεντρική επαρχία Χενάν η οποία ήταν η αρχαία πρωτεύουσα την περίοδο της ύστερης δυναστείας Σανγκ (1300 π.Χ. έως 1046 π.Χ.). «Ο νεφρίτης αποτελεί μία ισχυρή απόδειξη της σχέσης που είχε ο ιδιοκτήτης του τάφου με τις αυτοκρατορικές κυβερνήσεις κατά την περίοδο από τα τέλη της δυναστείας Σανγκ έως τα μέσα της δυναστείας των Δυτικών Τσου (1046 π.Χ. - 771 π.Χ.)», δήλωσε ο Τζανγκ Τιανέν, του αρχαιολογικού ινστιτούτου του Σαανσί. Από την πλευρά του, ο Λίου Χου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, δήλωσε ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής υποδηλώνει ότι η Νινγκσιά αποτελούσε τμήμα της αυτοκρατορίας από την ύστερη Δυναστεία των Σανγκ, περίπου 1.000 χρόνια νωρίτερα από ό, τι πιστευόταν μέχρι σήμερα. Η αρχαιολογική ομάδα έχει ανασκάψει μόνο το ένα τέταρτο της περιοχής και εικάζεται ότι σε αυτήν βρίσκονται περίπου 40 τάφοι. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η τοποθεσία αυτή ήταν φέουδο του μαρκήσιου στα βόρεια σύνορα των δυναστειών. Δίπλα στον τάφο του μαρκήσιου οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν δύο τάφους με οστά αλόγων, καθώς και έναν τάφο μέσα στον οποίο ήταν ένα άρμα. Εκτός από τους τάφους, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τα ερείπια ενός εργαστηρίου χύτευσης χαλκού, τάφρους καθώς και ένα σύστημα αποχέτευσης.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία