 |
|
|  Τετάρτη 6/12
ΕΛΛΑΔΑ:Κατάθεση-σοκ στην δίκη της Χρυσής Αυγής
Μας μάθαιναν να σφάζουμε αρνιά-Ανατριχίλα και φόβο προκαλούν τα όσα ανέφερε μάρτυρας,που ανήκε στη ναζιστική οργάνωση έξι χρόνια!!
Πηγή flashnews.gr
Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την εξαετή παραμονή της στην οργάνωση της Χρυσής Αυγής κατέθεσε στο δικαστήριο η προστατευόμενη «μάρτυρας Ε».
Η γλαφυρή της περιγραφή περιελάμβανε όπλα, εξάσκηση σφαγής σε αμνοερίφια, νυχτερινές αναρριχήσεις και ξυλοδαρμούς, προκαλώντας ανατριχίλα στο ακροατήριο.
Η εμπειρία της διήρκεσε έξι χρόνια και έληξε το 2010, όταν αποφάσισε να αφήσει σπίτι και δουλειά για να μην την εντοπίσουν μέλη της οργάνωσης, καθώς, όπως είπε στο δικαστήριο, κινδύνευε με άγριο ξυλοδαρμό. Για σταδιακά κλιμακούμενη βίαιη συμπεριφορά από το 2006 και έπειτα έκανε λόγο στην κατάθεσή της, τονίζοντας ότι «από το 2010 άρχισαν να τραβάνε επισήμως μαχαίρια».
Νυχτερινές πεζοπορίες γύρω από την Αθήνα, αναρριχήσεις και «μαθήματα σφαγής και εξουδετέρωσης του εχθρού» αποτελούσαν τις δραστηριότητες των μελών της οργάνωσης, στις οποίες η ίδια δεν συμμετείχε «λόγω της φύσης της» και επειδή «δεν το επιτρέπει η ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού», όπως της είχαν αναφέρει.
«Ημουν στα γραφεία της οργάνωσης όταν ο Νίκος Μίχος ακύρωσε ένα μάθημα σφαγής, όπου θα τους έδειχνε πώς θα χρησιμοποιούν μαχαίρια για να βρίσκουν και να χτυπούν αρτηρίες», ανέφερε στο δικαστήριο. Απαραίτητο αξεσουάρ των μελών ήταν τα όπλα, καθώς τους έλεγαν πως «κινδυνεύουν», ενώ περιέγραψε ότι ο ίδιος βουλευτής του κόμματος της είχε προτείνει να της πουλήσει όπλο και σφαίρες.
Μετά την απόφασή της να αποχωρήσει από την οργάνωση η μάρτυρας ξεκαθάρισε στο δικαστήριο πως είχε δοθεί «εντολή ξυλοδαρμού». Μάλιστα, αναφέρθηκε σε περιστατικό κατά το οποίο ο αδελφός του υπόδικου βουλευτή Ηλία Κασιδιάρη καθόταν έξω από το σπίτι της «να κοιτάει με σταυρωμένα χέρια», ενώ έκανε λόγο για «επιτηρήτρια» που της είχαν επιβάλει, την οποία έπρεπε να ενημερώνει για τα πάντα. «Η εντολή ξυλοδαρμού δεν φεύγει. Οποιοσδήποτε μικρότερος ξέρει πως όπου με βρει θα πρέπει να μου σπάσει τα πόδια», είπε χαρακτηριστικά.
Σοκαριστική ήταν και η περιγραφή περιστατικού σε αντισυγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στη «Βίλα Αμαλία», στην οποία πήγε η ίδια μετά από τηλεφώνημα του κατηγορούμενου Ηλία Κασιδιάρη.
«Εκεί βρήκα τον Κασιδιάρη με περίπου 15 νεαρούς που αποχωρούσαν γιατί η συγκέντρωση αντιεξουσιαστών αριθμούσε 5 χιλιάδες. Μου έδωσαν ρόλο επικεφαλής της ομάδας, με μέλη έναν ανήλικο και έναν μεγαλύτερο. Μας έδωσαν κράνη και ρόπαλα και μας ανέθεσαν να “βαστήξουμε ένα στενό”. Εκεί κατάλαβα πως ήταν τρόπος να με φάνε. Οταν συνειδητοποίησα πως ήμουν με δύο μικρούς αποφάσισαν να εξαφανιστώ. Τους διέταξα να πετάξουν τα ρόπαλα, βάλαμε τον μικρό σε ένα ταξί να φύγει και με τον άλλον κάναμε το ζευγάρι και φιλιόμασταν για να μπορέσουμε να περάσουμε ανάμεσα από τους αναρχικούς», κατέληξε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
