 |
|
|  Παρασκευή 8/12
Αργεντινή
Εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος της πρώην προέδρου Κριστίνα Κίρσνερ
AFP
Η δικαιοσύνη της Αργεντινής διέταξε την άρση της ασυλίας και τη σύλληψη της πρώην προέδρου και γερουσιαστή Κριστίνα Κίρσνερ για παρεμπόδιση της έρευνας σχετικά με την επίθεση, το 1994, εναντίον ενός κέντρου της εβραϊκής κοινότητας του Μπουένος Άιρες που είχε στοιχίσει τη ζωή σε 85 ανθρώπους, γνωστοποίησε δικαστική πηγή στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο ομοσπονδιακός δικαστής Κάρλος Μπονάντιο διέταξε επίσης τη σύλληψη του πρώην υπουργού Εξωτερικών Έκτορ Τίμερμαν και πολλών άλλων πρώην υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Η πρώην πρόεδρος (2007-2015) διώκεται για «προδοσία». Η δικαιοσύνη την κατηγορεί ότι υπέγραψε ένα σύμφωνο με την Τεχεράνη ώστε υψηλόβαθμοί ιρανοί αξιωματούχοι, ύποπτοι ότι είχαν παραγγείλει την επίθεση εναντίον του κέντρου της εβραϊκής κοινότητας, να καταθέσουν σε αργεντινούς δικαστές στην Τεχεράνη, αφού αυτό δεν μπορούσε να γίνει στο Μπουένος Άιρες.
Η Κίρσνερ εξελέγη γερουσιαστής τον Οκτώβριο και πρόκειται να αναλάβει τα καθήκοντά της στις 10 Δεκεμβρίου. Για να καταστεί δυνατό να εκτελεστεί το ένταλμα σύλληψης, είναι απαραίτητη μια διαδικασία άρσης της κοινοβουλευτικής ασυλίας. Η άρση της θα πρέπει να εγκριθεί από πλειοψηφία των δύο τρίτων της Γερουσίας, η οποία θα πρέπει προηγουμένως να συγκληθεί σε έκτακτη συνεδρίαση από τον πρόεδρο Μαουρίσιο Μάκρι.
Η επίθεση στο κέντρο της εβραϊκής κοινότητας, η οποία ήταν η σοβαρότερη που έχει πραγματοποιηθεί στην ιστορία της Αργεντινής, είχε στοιχίσει τη ζωή σε 85 ανθρώπους ενώ εκατοντάδες άνθρωποι είχαν τραυματισθεί. Ένας εκρηκτικός μηχανισμός είχε καταστρέψει το κτίριο που στέγαζε τους εβραϊκούς θεσμούς της χώρας --περιλαμβανομένης της αλληλασφαλιστικής εταιρείας Amia-- στις 18 Ιουλίου 1994 στο Μπουένος Άιρες.
Η επίθεση ουδέποτε εξιχνιάσθηκε ούτε ανέλαβε ποτέ κανείς την ευθύνη γι' αυτή, όμως το Ισραήλ και οι αργεντινοί δικαστές που έχουν αναλάβει την έρευνα κατηγορούν το Ιράν.
Το σύμφωνο με το Ιράν είχε συναφθεί το 2012 και εγκριθεί από το κοινοβούλιο της Αργεντινής, παρά την αντίθεση της αντιπολίτευσης. Όμως το ιρανικό κοινοβούλιο ουδέποτε το επικύρωσε με αποτέλεσμα να μην τεθεί ποτέ σε ισχύ. Είκοσι τρία χρόνια μετά την επίθεση, δεν έχει γίνει ακόμη καμιά δίκη.
Καταθέτοντας στα τέλη Οκτωβρίου στον δικαστή Μπονάντιο, η Κίρσνερ είχε καταγγείλει ένα «μεγάλο δικαστικό σκάνδαλο». «Ο στόχος της δίωξης αυτής είναι να τρομοκρατηθούν τα μέλη της αντιπολίτευσης», είχε δηλώσει.
Η δικαστική διαδικασία για παρεμπόδιση της έρευνας είχε μπει στο αρχείο το 2014 και άνοιξε και πάλι στις αρχές του 2017. Ο ειαγγελέας που έχει αναλάβει την υπόθεση, ο Χεράρντο Πογισίτα, είχε δικαιολογήσει το εκ νέου άνοιγμά της επικαλούμενος ένα «εγκληματικό σχέδιο ενορχηστρωμένο και εκτελεσμένο (...) για να εξασφαλισθεί η ατιμωρησία» των ιρανών υπόπτων.
Η Κριστίνα Κίρσνερ κατηγορείται εξάλλου σε πολλές υποθέσεις υπεξαιρέσεων και ξεπλύματος χρημάτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
