Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Kυριακή 10/12

ΗΠΑ

Ο πρόεδρος Τραμπ μίλησε κατά του ρατσισμού σε μια εκδήλωση την οποία μποϊκόταραν πολλές προσωπικότητες των μαύρων



AFP

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε κατά του ρατσισμού και υπέρ των ίσων ευκαιριών σε ομιλία του με την ευκαιρία των εγκαινίων ενός μουσείου αφιερωμένου στα πολιτικά δικαιώματα στο Τζάκσον του Μισισιπή, μια εκδήλωση που μποϊκόταραν πολλές προσωπικότητες των μαύρων, μεταξύ αυτών και ο δήμαρχος της πόλης. «Θέλουμε η χώρα μας να είναι ένα μέρος όπου κάθε παιδί, όποια κι αν είναι η καταγωγή του, να μπορεί να μεγαλώνει χωρίς φόβο, χωρίς να γνωρίζει το μίσος και περιστοιχισμένο από αγάπη, ευκαιρίες και ελπίδα», δήλωσε ο Τραμπ, αφού ξεναγήθηκε στο νέο μουσείο για τα πολιτικά δικαιώματα. Η ανακοίνωση της παρουσίας του Αμερικανού προέδρου στα εγκαίνια, έπειτα από πρόσκληση του κυβερνήτη του Μισισιπή Φιλ Μπράιαντ, προκάλεσε θύελα επικρίσεων, με πρώτον τον Τζον Λιούις, βουλευτή της Πολιτείας της Τζόρτζια και πρώην ηγετική προσωπικότητα στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων. Σύμφωνα με τον Λιούις, η παρουσία του Τραμπ στο Τζάκσον «και η βλαπτική πολιτική του αποτελούν προσβολή για τους ανθρώπους που παρουσιάζονται στο μουσείο αυτό». «Η παρουσία του Τραμπ αποτελεί περισπασμό», κατήγγειλε από την πλευρά του ο δήμαρχος του Τζάκσον, ο Τσοκούε Άνταρ Λουμούμπα. «Ο Τραμπ δεν έχει δείξει ότι είναι δεσμευμένος στις ιδέες που διέπουν το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα», πρόσθεσε. Όταν ακόμη κυριαρχούσε ο φυλετικός διαχωρισμός στις ΗΠΑ, το Τζάκσον ήταν μια από τις εμβληματικές πόλεις για το κίνημα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, το οποίο στο απόγειό του στις αρχές της δεκαετίας του 1960 χαρακτηρίστηκε από ένα κίνημα πολιτικής ανυπακοής, αλλά και δεκάδες διαδηλώσεις και πορείες. Το μουσείο αποτίει φόρο τιμής στο κίνημα αυτό και τις μεγάλες προσωπικότητές του, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ο Μέντγκαρ Έβερς που δολοφονήθηκε στο Τζάκσον το 1963 από έναν υποστηρικτή της υπεροχής της λευκής φυλής. Στη διάρκεια της σύντομής ομιλίας του χθες ο Ντόναλντ Τραμπ απέτισε φόρο τιμής στους δύο αυτούς άνδρες, σχολιάζοντας για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ότι είναι «ένας άνδρας τον οποίο μελετώ και παρατηρώ και θαυμάζω όλη τη ζωή μου». Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, αλλά και του πρώτου έτους της προεδρίας του, ο Τραμπ έχει προκαλέσει επανειλημμένα για τις δηλώσεις του σχετικά με το φυλετικό ζήτημα στις ΗΠΑ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία