 |
|
|  Παρασκευή 15/12
Ρεκόρ για τα ελληνικά ομόλογα
ΑΘΗΝΑ.-
Συνεχίζεται η αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά με αποτέλεσμα η απόδοση του 10ετούς ομολόγου να επιστρέψει στα επίπεδα του 2006. Tο 10ετές ομόλογο του Ελληνικού Δημοσιου διαπραγματευόταν με απόδοση 4,065%. Πολύ κοντά δηλαδή στο επίπεδο του 4,015% στο οποίο είχε υποχωρήσει η απόδοση του ομολόγου τον Μάρτιο του 2006. Η εξέλιξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα το περιθώριο (η διαφορά απόδοσης) από το αντίστοιχο γερμανικό ομόλογο να υποχωρήσει κάτω από το 4% και συγκεκριμένα στο 3,765%. Ιστορικά, κάτω από το 4% το περιθώριο των ελληνικών ομολόγων είχε "βρεθεί" τον Ιούλιο του 2006.
Η θετική πορεία των ομολόγων σε αντίθεση με αυτή του Χρηματιστηρίου επισημαίνεται σε σχετικό ρεπορτάζ των Fianancial Times. Στο δημοσιεύμα αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι σε αντίθεση με το Χρηματιστήριο το οποίο από την αρχή του έτους έχει υποχωρήσει κατά περίπου 16% με αποτέλεσμα ο Γενικός Δείκτης να έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 2015, οι αποδόσεις των ομολόγων στο ίδιο διάστημα, έχουν υποχωρήσει κατά περίπου 3% (σ.σ στις αρχές του 2017 η απόδοση του 10ετούς ομολόγου κυμάινονταν στο 7%.).
Στη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας, απέδοσε την επιστροφή των ελληνικών ομολόγων στα επίπεδα του 2009, o υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Δημήτρης Παπαδημητρίου. σε σύντομη συνέντευξή του στο Bloomberg. Ο ίδιος είχε επισημάνει ότι οι πρόσφατες αναβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας από τη Fitch, τη Standard & Poor's και τη Moody's, είχαν ως αποτέλεσμα να στηριχθούν τα ελληνικά ομόλογα, συμβάλλοντας παράλληλα στην επιτυχημένη ολοκλήρωση ανταλλαγής ομολόγων ύψους 25,5 δισ. ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
