 |
|
|  Δευτέρα 18/12
Αφγανιστάν
11 αστυνομικοί νεκροί σε επίθεση των Ταλιμπάν
AFP
Έντεκα αφγανοί αστυνομικοί σκοτώθηκαν τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή σε μια επίθεση που εξαπέλυσαν Ταλιμπάν εναντίον των τμημάτων τους στη Χελμάντ, την πρωτεύουσα της επαρχίας Λασκάρ Γκα (νότια), δήλωσε την Κυριακή στο Γαλλικό Πρακτορείο ο κυβερνήτης της επαρχίας Χαγιατουλάχ Χαγιάτ.
Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβαν οι Ταλιμπάν με μια ανάρτηση στο Twitter.
«Το πρωί, περί τη 01:00, μεγάλος αριθμός Ταλιμπάν επιτέθηκε εναντίον των τμημάτων της αστυνομίας στη συνοικία Καλάι Σανγκ, στη Λασκάρ Γκα. Οι δυνάμεις μας ανταπέδωσαν (τα πυρά), όμως δυστυχώς ένδεκα από τους αστυνομικούς μας σκοτώθηκαν και (άλλοι) δύο τραυματίστηκαν», είπε ο κυβερνήτης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «οι Ταλιμπάν τράπηκαν σε φυγή μετά την αποστολή ενισχύσεων».
Ο επικεφαλής της αστυνομίας της επαρχίας Γαφάρ Σάφι δήλωσε από την πλευρά του ότι «δεκαπέντε μαχητές των Ταλιμπάν σκοτώθηκαν» κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών.
Οι Ταλιμπάν ελέγχουν τις δέκα από τις δεκατέσσερις περιφέρειες της Χελμάντ εδώ και περίπου δεκαπέντε μήνες και έχουν κυριολεκτικά περικυκλώσει την επαρχιακή πρωτεύουσα.
Εξάλλου, μια επίθεση βομβιστή-καμικάζι εναντίον μιας αυτοκινητοπομπής του NATO που διαπράχθηκε την Κυριακή στην Κανταχάρ, επίσης στο νότιο Αφγανιστάν, αλλά ανατολικότερα, είχε αποτέλεσμα να σκοτωθεί μια διερχόμενη και να τραυματιστούν ακόμη τέσσερις άνθρωποι, σύμφωνα με τον επικεφαλής της αστυνομίας σε αυτή την επαρχία.
Ένα αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικές ύλες αποπειράθηκε να πέσει πάνω στην αυτοκινητοπομπή του NATO κοντά στο αεροδρόμιο της Κανταχάρ, αλλά ο οδηγός του πυροδότησε τη βόμβα «πολύ πρόωρα»· «μια γυναίκα σκοτώθηκε και τέσσερις άνθρωποι τραυματίστηκαν», διευκρίνισε ο στρατηγός Άμπντουλ Ραζίκ, ο επικεφαλής της αστυνομίας στην Κανταχάρ.
Σύμφωνα με τον στρατηγό Ραζίκ, τα θύματα «επέβαιναν σε ένα αυτοκίνητο που ακολουθούσε την αυτοκινητοπομπή».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
