 |
|
|  Σάββατο 23/12
Ισπανία
Οι εργαζόμενοι σε έναν οίκο ευγηρίας κέρδισαν συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ στο χριστουγεννιάτικο λαχείο
AFP
Οι εργαζόμενοι σε έναν οίκο ευγηρίας σε μια ισπανική πόλη, όπου ένας στους πέντε κατοίκους είναι άνεργος, κέρδισαν χθες συνολικά περισσότερα από δέκα εκατομμύρια ευρώ στη χριστουγεννιάτικη λαχειοφόρο αγορά.
Οι 32 εργαζόμενοι στον οίκο «Sagrado Corazon» στην πόλη Κάμπο ντε Κριπτάνα, ντυμένοι με τις λευκές φόρμες εργασίας, γιόρτασαν τραγουδώντας και χορεύοντας, ανοίγοντας μπουκάλια σαμπάνιας έξω από το κτίριο του γηροκομείου, όπως έδειξαν εικόνες της ισπανικής τηλεόρασης.
Ο 54χρονος Χεσούς Μαρτίνεθ, ένας οδηγός φορτηγού που δουλεύει εθελοντικά σε αυτή την μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, αγόρασε 30 δελτία κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Γαλικία. Κράτησε δύο για τον εαυτό του, έδωσε από ένα στους δύο αδερφούς του και πούλησε τα υπόλοιπα 26 στο προσωπικό του οίκου ευγηρίας.
Με τα δύο του δελτία θα εισπράξει 800.000 ευρώ, ενώ κάθε ένας από τους δύο αδερφούς του, όπως και κάθε εργαζόμενος του γηροκομείου θα λάβει περίπου 400.000 ευρώ από τα συνολικά κέρδη των 10,4 εκατομμυρίων ευρώ.
«Είμαι χαρούμενος που έφερα τόση χαρά και τόσα χρήματα στη γενέτειρά μου», είπε ο Μαρτίνεθ στη διαδικτυακή εφημερίδα El Espanol .
«Το αξίζουν», τόνισε σε τοπικά μέσα ενημέρωσης η διευθύντρια του οίκου ευγηρίας Άννα Μαρία Κάμπος. «Είναι εργαζόμενοι που πραγματικά χρειάζονται τα χρήματα», πρόσθεσε.
Ο δήμαρχος της Κάμπο ντε Κριπτάνα, Αντόνιο Λούκας Τόρες δήλωσε «πολύ χαρούμενος, επειδή αυτή η εισροή χρημάτων θα έχει θετικό αντίκτυπο στην οικονομία της πόλης».
Στην άνυδρη επαρχία της Θιουδάδ Ρεάλ, η Κάμπο ντε Κριπτάνα έχει 14.000 κατοίκους και ο δείκτης ανεργίας ανέρχεται σε 19,4%.
Η λαχειοφόρος αγορά El Gordo (Ο Χοντρός) είναι η μεγαλύτερη λαχειοφόρος αγορά του κόσμου, που διεξάγεται αδιάλειπτα από το 1812 και διένειμε φέτος κέρδη ύψους 2,38 δισεκατομμυρίων ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
