 |
|
|  Τετάρτη 27/12
Περού
Ο πρώην πρόεδρος Φουχιμόρι ζητά "συγγνώμη" και ευχαριστεί τον νυν πρόεδρο Πέδρο Κουτσίνσκι που του απένειμε χάρη
AFP-Reuters
Ο πρώην πρόεδρος του Περού Αλμπέρτο Φουχιμόρι ζήτησε «συγγνώμη» για τις ενέργειες της κυβέρνησής του (1990-2000) από το δωμάτιό του στο νοσοκομείο, δύο ημέρες μετά την αμφιλεγόμενη απόφαση του νυν προέδρου Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι να του απονείμει χάρη, τον οποίο και ευχαρίστησε.
«Αντιλαμβάνομαι πως τα αποτελέσματα υπό την κυβέρνησή μου είχαν, εν μέρει, καλή υποδοχή, αλλά αναγνωρίζω επίσης ότι απογοήτευσα ένα τμήμα των συμπατριωτών μου. Τους ζητώ συγγνώμη από τα βάθη της καρδιάς μου», δήλωσε ο 79χρονος Φουχιμόρι, που έχει καταδικαστεί σε 25ετή κάθειρξη για διαφθορά και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, σε βίντεο που αναρτήθηκε στο Facebook.
Υποσχέθηκε ότι θα υποστηρίξει την έκκληση του Κουτσίνσκι για εθνική συμφιλίωση.
Την Κυριακή (προχθές) ο Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι του απένειμε χάρη «για ανθρωπιστικούς λόγους», παρότι είχε δεσμευθεί στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του το 2016 ότι δεν θα τον άφηνε ελεύθερο.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε πολιτική κρίση στο Περού εναντίον του προέδρου, ο οποίος είχε μόλις αποφύγει (την Πέμπτη) την καθαίρεσή του από το Κοινοβούλιο, αφού έλαβε την υποστήριξη ενός μέρους του Φουχιμορίσμε, του πολιτικού κινήματος που ίδρυσε ο πρώην ισχυρός άνδρας του Περού, το οποίο παρά ταύτα τοποθετείται στην αντιπολίτευση.
Περισσότεροι από 5.000 Περουβιανοί διαδήλωσαν το βράδυ της Δευτέρας στη Λίμα για να καταγγείλουν τη χάρη που απονεμήθηκε στον Αλμπέρτο Φουχιμόρι και να απαιτήσουν την παραίτηση του ΠΠΚ (ακρωνύμιο του προέδρου Πέδρο Πάμπλο Κουτίνσκι), τον οποίο κατηγορούν ότι διαπραγματεύθηκε πολιτικά το μέτρο αυτό.
Ο Κουτσίνσκι κάλεσε τους αντιτιθέμενους στην απόφασή του να «γυρίσουν σελίδα».
Πρόεδρος από το 1990 έως το 2000, ο ιαπωνικής καταγωγής Φουχιμόρι, εξέτιε από το 2007 ποινή κάθειρξης 25 ετών για διαφθορά και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας επειδή, μεταξύ άλλων, διέταξε τη δολοφονία 25 ανθρώπων από ένα τάγμα θανάτου κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον των ανταρτών του Φωτεινού Μονοπατιού, μιας ακροαριστερής μαοϊστικής οργάνωσης.
Εισήχθη στο νοσοκομείο το Σάββατο αφού παρουσίασε αρρυθμία και χαμηλή αρτηριακή πίεση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
