Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 28/12

CNBC

Οι Κινέζοι επενδυτές αλλάζουν ριζικά τον κόσμο της τέχνης



CNBC

Όταν τον Νοέμβριο δημοπρατήθηκε ένας πίνακας του Λεονάρντο ντα Βίντσι για το ποσό ρεκόρ των 450 εκατ. δολαρίων, πολλοί ήταν αυτοί που αναζήτησαν τον μυστηριώδη αγοραστή του στην Κίνα, σημειώνει δημοσίευμα του αμερικανικού δικτύου CNBC. Ενώ ο αγοραστής του έργου "Salvator Mundi" ("Ο Σωτήρας του Κόσμου") αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, η σχεδόν αυτόματη στροφή του ενδιαφέροντος προς την Κίνα αποτυπώνει το σημαντικό ρόλο του ασιατικού κράτους στην αγορά τέχνης. Σύμφωνα με έκθεση της Art Basel και της UBS, η Κίνα είναι η τρίτη μεγαλύτερη αγορά τέχνης στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, στην οποία αντιστοιχεί το 20% των συνολικών πωλήσεων στην παγκόσμια αγορά των 57 δισεκ. δολαρίων. Μόλις πριν από δέκα χρόνια, στην Κίνα αντιστοιχούσε μόλις το 9% των παγκόσμιων πωλήσεων, σύμφωνα με την έκθεση της Art Basel. Το ποσοστό αυτό διπλασιάστηκε το 2009 και έφθασε στο επίπεδο ρεκόρ του 30% το 2011 πριν ανακάμψουν και πάλι οι ΗΠΑ στη σχετική κατάταξη. Στον Christie's, οι συνολικές αγορές έργων τέχνης από την Ασία αυξήθηκαν κατά 40% σε ετήσια βάση το πρώτο εξάμηνο του 2017, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών. Το ένα πέμπτο των νέων αγοραστών τέχνης προέρχεται από την ασιατική ήπειρο. Φέτος, για πρώτη φορά, η Ασία βρέθηκε στην κορυφή των παγκόσμιων πωλήσεων, ανέφερε ο οίκος. Δεδομένου του υψηλού προϋπολογισμού που διαθέτουν, οι Κινέζοι αγοραστές κυριαρχούν ολοένα και πιο πολύ μεταξύ αυτών που επενδύουν στην τέχνη. Συνήθως αναζητούν τα λεγόμενα blue chip στο χρηματιστήριο των έργων τέχνης. Έντονο αγοραστικό ενδιαφέρον υπάρχει για σπάνια κλασικά έργα από γνωστούς ζωγράφους όπως ο ντα Βίντσι και ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν σε εθνικά μουσεία και είναι απίθανο να ξαναπουληθούν. Η πρόσφατη τιμή που έπιασε το έργο του ντα Βίντσι δείχνει ότι ότι τα blue chip της τέχνης είναι «big business και ένας πολύ καλός, μοναδικός τρόπος επένδυσης όπου η αξία της επένδυσής σου πιθανόν μόνο να αυξηθεί», δήλωσε ο Τζόνι Χον, συλλέκτης έργων τέχνης και πρόεδρος της εταιρίας επιχειρηματικών κεφαλαίων The Global Group. Ενώ ο τελικός αγοραστής ήταν από την Μέση Ανατολή, ο πίνακας μεταφέρθηκε στο Χονγκ Κονγκ πριν από τη δημοπρασία, γεγονός που τονίζει τη σπουδαιότητα της κινεζικής αγοράς, που τώρα έχει «κεντρικό ρόλο στη διεθνή αγορά τέχνης», πρόσθεσε ο ίδιος. Οι Κινέζοι επενδυτές στρέφονται επίσης σε έργα κλασικών Κινέζων δημιουργών. Η Κίνα έχασε πολλά έργα τέχνης τον τελευταίο αιώνα λόγω των αναταραχών στη χώρα, αλλά τώρα που έχει αναχθεί σε οικονομική δύναμη, οι πλούσιοι αγοράζουν και πάλι την κληρονομιά τους. Οι αρχαίες πορσελάνες και παλαιοί πίνακες με μελάνι προσελκύουν το ίδιο ενδιαφέρον με μεγάλους Κινέζους δημιουργούς του 20ου αιώνα.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία