 |
|
|  Σάββατο 30/12
Το Ισραήλ αποχωρεί από την Unesco- Tον Οκτώβριο είχε κατηγορήσει την Οργάνωση για αντιισραηλινές θέσεις
AFP
Το Ισραήλ ενημέρωσε και επισήμως την Εκπαιδευτική, Επιστημονική και Επιμορφωτική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών (Unesco) για την αποχώρησή του, την οποία είχε ανακοινώσει τον περασμένο Οκτώβριο, σε μια περίοδο που ήταν σε εξέλιξη η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη της νέας γενικής διευθύντριας του οργανισμού αυτού.
"Ως γενική διευθύντρια της Unesco, έλαβα την επίσημη ειδοποίηση της ισραηλινής κυβέρνησης αναφορικά με την αποχώρηση του Ισραήλ από την Οργάνωση στις 31 Δεκεμβρίου 2018", ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Οντρεΐ Αζουλέ, που ανέλαβε τα καθήκοντά της τον περασμένο Νοέμβριο.
Η Αζουλέ εξέφρασε τη "βαθύτατη λύπη" της για την απόφαση αυτή. "Στους κόλπους της Unesco και όχι έξω από αυτήν τα κράτη μπορούν να δράσουν καλύτερα και να συμβάλουν για την επίλυση των διαφορών", σημείωσε, υπενθυμίζοντας ότι το Ισραήλ είναι μέλος της Οργάνωσης από το 1949. "Έχει τη δική του θέση (...) στους κόλπους ενός θεσμού που ασχολείται με την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης, με την πρόληψη του αντισημιτισμού και του ρατσισμού σε όλες τις μορφές του και που ανέπτυξε ένα μοναδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για το Ολοκαύτωμα και την πρόληψη των γενοκτονιών", συνέχισε, προβάλλοντας ταυτόχρονα τον σημαντικό ρόλο της Unesco "στον διάλογο μεταξύ των πολιτισμών" και "στον αγώνα κατά του βίαιου εξτρεμισμού".
Στις 12 Οκτωβρίου, ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την Unesco κατηγορώντας την Οργάνωση για αντιισραηλινές θέσεις και χαρακτηρίζοντάς την "θέατρο παραλόγου όπου παραποιείται η ιστορία αντί να διαφυλάσσεται". Αφορμή ήταν οι αποφάσεις που είχε λάβει στο παρελθόν η Οργάνωση για την Ιερουσαλήμ και τη Χεβρώνα. Το 2011, η είσοδος της Παλαιστίνης στην Unesco προκάλεσε νέα κρίση και οδήγησε τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να αναστείλουν την οικονομική συνεισφορά τους στην Οργάνωση, που ισοδυναμούσε με περίπου το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού της.
Μετά την αποχώρησή της, στα τέλη του 2018, η Ουάσινγκτον επιθυμεί να παραμείνει στην Unesco με το καθεστώς του παρατηρητή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
