 |
|
|  Παρασκευή 5/1
Αρχισαν τα όργανα με τους φασίστες στην Αυστρία
Την εγκατάσταση προσφύγων σε... στρατώνες και την απαγόρευση βραδινής εξόδου τους, προτείνει ο Αυστριακός αντικαγκελάριος και αρχηγός του Κόμματος των Ελευθέρων
ΒΙΕΝΝΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δημήτρης Δημητρακούδης
Να γίνει εγκατάσταση προσφύγων σε στρατώνες που δεν χρησιμοποιούνται και να απαγορευτεί η βραδινή έξοδος στους αιτούντες άσυλο, πρότεινε σε συνέντευξή του στην Τηλεόραση, ο Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, ο νέος αντικαγκελάριος της Αυστρίας και αρχηγός του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, το οποίο βρίσκεται, από τις 18 Δεκεμβρίου 2017, στη νέα αυστριακή κυβέρνηση συνασπισμού μαζί με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς.
Στη συνέντευξή του εφ΄όλης της ύλης στην εκπομπή "Σήμερα", με την ευκαιρία της νέας χρονιάς, ο Στράχε τόνισε πως "το δικό μου μοντέλο είναι να περάσουμε από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις σε μία κρατική μέριμνα, όπου θα ήταν επίσης σκόπιμο να χρησιμοποιηθούν κάποιοι άδειοι στρατώνες για την εγκατάσταση προσφύγων".
Ταυτόχρονα πρότεινε να επιβληθεί ένα είδος απαγόρευσης βραδινής εξόδου στους αιτούντες άσυλο, σημειώνοντας πως έχει συζητηθεί ήδη στο παρελθόν, να υποχρεούνται οι αιτούντες άσυλο να επιστρέφουν το βράδυ στους στρατώνες μετά από μία συγκεκριμένη ώρα, καθώς, κατά την άποψή του, "χρειάζεται να υπάρχει τάξη, ενόσω είναι ανοικτή η διαδικασία για τη χορήγηση ασύλου".
Όπως ανέφερε ο ίδιος, δεν συμμερίζεται την πρόταση του ανωτέρου στελέχους του κόμματος του και αντιδημάρχου στη Βιέννη Γιόχαν Γκουντένους, για τη δημιουργία καταυλισμών για αιτούντες άσυλο εκτός των ορίων της πόλης, σημειώνοντας πως πιστεύει ότι ο Γκουντένους χρησιμοποίησε λάθος έκφραση.
Σημειώνεται, πως στο πρόγραμμα της κυβέρνησης συνασπισμού Λαϊκού Κόμματος και Κόμματος των Ελευθέρων προβλέπεται ότι πρόσφυγες δεν θα επιτρέπεται πλέον να ζουν σε ιδιωτικά καταλύματα αλλά σε καταυλισμούς.
Στην αποψινή συνέντευξή του για τη νέα χρονιά, ο αρχηγός των Ελευθέρων έδειξε ενδιαφέρον για μία ενδεχόμενη υποψηφιότητά του ως επικεφαλής των υποψηφίων της οργάνωσης του κόμματός του στην αυστριακή πρωτεύουσα, στις επόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην πόλη και στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βιέννης, που προγραμματίζονται για το φθινόπωρο του 2020.
Ο ίδιος θα φανταζόταν μία τέτοια υποψηφιότητά του (σ.σ. για το αξίωμα του δημάρχου και τοπικού κυβερνήτη, το οποίο διεκδικεί ανεπιτυχώς εδώ και πάνω από δώδεκα χρόνια), στη περίπτωση που προκύψει πιθανότητα αλλαγής του συσχετισμού των δυνάμεων και της πλειοψηφίας, αλλά, όπως είπε, η σχετική απόφαση θα ληφθεί από το κόμμα του.
Στη Βιέννη – με εξαίρεση τη γερμανοναζιστική κατοχή μεταξύ 1938 και 1945 – κυβερνούν αδιάλειπτα από το 1918 μέχρι σήμερα οι Σοσιαλδημοκράτες, με αυτοδυναμία ή για μία πενταετία την δεκαετία του 1990 ως επικεφαλής ενός συνασπισμού με το Λαϊκό Κόμμα, και από το 2010 έως τώρα σε συνεργασία με τους Πράσινους της ελληνικής καταγωγής πρώτης αντιδημάρχου Μαρίας Βασιλάκου.
Στη νέα αυστριακή ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνασπισμού, η οποία, μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 15 ης Οκτωβρίου, είχε ορκιστεί στις 18 Δεκεμβρίου, από τα δεκαέξι μέλη της, εννέα (ο καγκελάριος Κουρτς, επτά υπουργοί και μία υφυπουργός) προέρχονται από το Λαϊκό Κόμμα, και επτά (ο αντικαγκελάριος Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, πέντε υπουργοί και ένας υφυπουργός) από το Κόμμα των Ελευθέρων, το οποίο μάλιστα ηγείται των νευραλγικών υπουργείων Εσωτερικών, εξωτερικών και 'Άμυνας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
