 |
|
|  Παρασκευή 5/1
ΗΠΑ: Κυκλοφορεί σήμερα ένα βιβλίο για το "χάος" στον Λευκό Οίκο επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ
AFP-Reuters
Το «εκρηκτικό» βιβλίο του Μάικλ Γουλφ για τον «Λευκό Οίκο του Τραμπ», που αρχικά προβλεπόταν να κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τρίτη, θα κυκλοφορήσει νωρίτερα, σήμερα Παρασκευή, παρά τις προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ να εμποδίσει την κυκλοφορία του.
Ο δικηγόρος του Αμερικανού προέδρου, Τσαρλς Τζ. Χάρντερ, προσπάθησε χθες χωρίς επιτυχία να απαγορεύσει την κυκλοφορία του βιβλίου που περιγράφει τη σκοτεινή εικόνα ενός δυσλειτουργικού Λευκού Οίκου στο φόντο μηχανορραφιών γύρω από έναν Ντόναλντ Τραμπ που χλευάζεται από τους ίδιους του συνεργάτες του για την ανεπάρκεια και την ανικανότητά του να διοικεί. Αυτή η νομική προσπάθεια έγινε την επομένη της πολύ έντονης αντίδρασης του Τραμπ, που κατηγόρησε τον πρώην σύμβουλό του Στιβ Μπάνον ότι «έχασε τα λογικά του».
Σε ένα κυρίως συμβολικό διάβημα, απηύθυνε επιστολή στον συγγραφέα του Μάικλ Γουλφ και τον Στιβ Ρούμπιν, πρόεδρο του εκδοτικού οίκου Henry Holt and Co., απαιτώντας από αυτούς να «σταματήσουν αμέσως» τη διανομή του βιβλίου, κάνοντας λόγο, μεταξύ άλλων, για δυσφήμιση.
Όμως η απάντηση του εκδότη, που είναι πιθανότατα κατευχαριστημένος για αυτή τη μεγάλη προβολή, ήταν να επισπεύσει την κυκλοφορία του βιβλίου κατά τέσσερις ημέρες: ενώ αρχικά επρόκειτο να κυκλοφορήσει την Τρίτη, θα κυκλοφορήσει τελικά σήμερα.
«Να ‘μαστε. Μπορείτε να το αγοράσετε (και να το διαβάσετε) αύριο. Κύριε πρόεδρε, ευχαριστώ», έγραψε ο Μάικλ Γουλφ σε ανάρτησή του στο Twitter.
Ο 64χρονος πολυσχιδής αρθρογράφος (συνεργάζεται, μεταξύ άλλων, με το Hollywood Reporter, το Vanity Fair, το New York Magazine...) εξήγησε ότι επί 18 μήνες γυρνούσε τον γαλαξία Τραμπ, από την προεκλογική εκστρατεία για τον Λευκό Οίκο, και μίλησε με «περισσότερα από 200» πρόσωπα, από τον πρόεδρο μέχρι τους στενούς συνεργάτες του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
