 |
|
|  Tρίτη 9/1
Μιά γυναίκα αψηφά τους πατριαρχικούς κανόνες τού Αφγανιστάν και ανοίγει το πρώτο γυμναστήριο για γυναίκες στη Χεράτ
Hihnua
Σε μία παραδοσιακά πατριαρχική κοινωνία όπως το Αφγανιστάν, η λειτουργία ενός γυμναστηρίου για γυναίκες σίγουρα αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Η Σετάρα Καρίμι όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά κατάφερε με επιτυχία να ανοίξει το πρώτο γυμναστήριο αποκλειστικά για γυναίκες στην πόλη της, τη Χεράτ.
Η 28χρονη Σετάρα η οποία γεννήθηκε στην ομώνυμη δυτική επαρχία του Αφγανιστάν, έζησε έξι χρόνια στο γειτονικό Ιράν προκειμένου να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις για τη λειτουργία ενός γυμναστηρίου στην πόλη Χεράτ, η οποία συνορεύει με το Ιράν και βρίσκεται 640 χλμ δυτικά της αφγανικής πρωτεύουσας Καμπούλ.
Όταν επέστρεψε στην πατρίδα της έπειτα από χρόνια παραμονής ως πρόσφυγας στο Ιράν, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά της. « Η βασική μου φιλοδοξία εδώ και χρόνια ήταν να ανοίξω ένα γυμναστήριο για γυναίκες και κορίτσια στη πόλη μου, παρά τη αντίθετη γνώμη που είχαν οι γονείς μου» δηλώνει.
«Έβαλα τα δυνατά μου να πείσω την οικογένειά μου και τελικά κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή της στο εγχείρημά μου», λέει η Σετάρα και προσθέτει ότι στο γυμναστήριό της πηγαίνουν καθημερινά περίπου 280 γυναίκες, κυρίως μαθήτριες, τις οποίες αναλαμβάνουν έμπειρες γυμνάστριες».
Ο αριθμός των μελών του γυμναστηρίου αυξάνεται διαρκώς καθώς μεγαλώνει η φήμη του και ο ενθουσιασμός των γυναικών που αποφασίζουν να πάνε ενάντια στους αυστηρούς παραδοσιακούς κανόνες, αφού είναι γνωστό ότι στην επαρχία οι οικογένειες δεν είναι ακόμα έτοιμες να επιτρέψουν στις κόρες τους να πηγαίνουν σε γυμναστήρια και να συναναστρέφονται άντρες.
«Γυναίκες που παίζουν ή γυμνάζονται στην ύπαιθρο εξακολουθούν να στιγματίζονται από μερικά τμήματα της κοινωνίας. Ωστόσο η κατάσταση αλλάζει σιγά - σιγά και οι ιδέες γίνονται πιο προοδευτικές σε σχέση με εκείνες των τελευταίων πέντε χρόνων στη Χεράτ» λέει η Καρίμι.
Η νεαρή γυναίκα ξόδεψε πέρυσι 300.000 αφγάνι (περίπου 4.400 δολάρια ΗΠΑ) για να φτιάξει το γυμναστήριο και σήμερα κερδίζει 17.000 αφγάνι (250 δολάρια ΗΠΑ) από τις συνδρομές των μελών. Μία γυμνάστρια, η Αζίζα Ραμές, η οποία δουλεύει καθημερινά εκεί από τις 8 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα, εξηγεί ότι στόχος της είναι να βοηθήσει τις γυναίκες να δυναμώσουν το σώμα τους και να χάσουν βάρος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
