Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 10/1

Ζήτω το ...καμάκι!

Γυναίκες, μεταξύ των οποίων η διάσημη γαλλίδα ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ, θέλουν οι άνδρες να έχουν «την ελευθερία να ενοχλούν»



AFP

Μια ομάδα γυναικών, μεταξύ των οποίων η ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ, δημοσιοποίησε στη Γαλλία ένα άρθρο για να υπερασπιστεί την ελευθερία των ανδρών «να ενοχλούν» και να αντιταχθεί στην «εκστρατεία της κατάδοσης» που έκανε την εμφάνισή της μετά την υπόθεση Γουάινστιν, υιοθετώντας μια στάση αντίθετη ως προς τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί απ' αυτό το παγκόσμιο σκάνδαλο. «Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα. Όμως το επίμονο ή αδέξιο 'καμάκι' δεν είναι αδίκημα, ούτε η αβρότητα φαλοκρατική επίθεση», γράφουν στην εφημερίδα Le Monde μια εκατοστή ηθοποιοί, συγγραφείς, ερευνήτριες ή δημοσιογάφοι, απορρίπτοντας τον «πουριτανισμό» που έχει κάνει την εμφάνισή του μετά τις πρώτες κατηγορίες για παρενόχληση και σεξουαλική επίθεση με στόχο τον ισχυρό αμερικανό παραγωγό. Σύμφωνα μ' αυτές, αν μετά την υπόθεση υπήρξε «μια θεμιτή συνειδητοποίηση των σεξουαλικών βιαιοτήτων που ασκούνται σε βάρος των γυναικών, ιδιαίτερα μέσα στο επαγγελματικό πλαίσιο», «αυτή η απελευθέρωση του λόγου στρέφεται σήμερα στο αντίθετό της: μας διατάσσουν να μιλάμε καθώς πρέπει, να αποσιωπούμε αυτό που προκαλεί θυμό, και αυτές που αρνούνται να υποκύψουν σε τέτοιες εντολές θεωρούνται προδότριες, συνεργοί!». «Εκστρατεία καταδόσεων», «συνοπτική δικαιοσύνη»: άνδρες «τιμωρήθηκαν κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους, υποχρεώθηκαν σε παραίτηση, ενώ το μόνο κακό που έκαναν ήταν να αγγίξουν ένα γόνατο, να αποπειραθούν να κλέψουν ένα φιλί, να μιλήσουν για 'προσωπικά' πράγματα σε ένα επαγγελματικό δείπνο ή να στείλουν μηνύματα με σεξουαλικά υπονοούμενα σε μια γυναίκα, η έλξη με την οποία δεν ήταν αμοιβαία», υποστηρίζουν κάνοντας λόγο για ένα «καθαρτήριο κύμα». Για τη συλλογικότητα αυτή, «αυτός ο πυρετός να στείλουμε τα 'γουρούνια' στο σφαγείο, αντί να βοηθάει τις γυναίκες να αυτονομηθούν, εξυπηρετεί στην πραγματικότητα τα συμφέροντα των εχθρών της σεξουαλικής ελευθερίας, των θρησκευτικών εξτρεμιστών, των χειρότερων αντιδραστικών και αυτών που θεωρούν (....) ότι οι γυναίκες είναι ξεχωριστά όντα, παιδιά με πρόσωπο ενηλίκου, που ζητούν να προστατεύονται». «Ως γυναίκες, δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μέσα σ' αυτόν τον φεμινισμό που, πέρα από την καταγγελία των καταχρήσεων εξουσίας, παίρνει το πρόσωπο ενός μίσους προς τους άνδρες και τη σεξουαλικότητα», συνεχίζουν οι γυναίκες που υπογράφουν το κείμενο αυτό, λέγοντας ότι υπερασπίζονται «μια ελευθερία να ενοχλείς, απαραίτητη για τη σεξουαλική ελευθερία».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία